Categorie: Blog

Ja het was me het weekend wel. Twee evenementen die in het teken stonden van het milieu. In het Poptapark waren het de Mooi Weer Spelen en in het centrum van de stad de Canal Cleanup.

Aan beide evenementen heb ik de afgelopen week aandacht mogen besteden in mijn programma Living Blue op Stadsradio Delft. Ik vind het ook wel hoopgevend dat er bij de inwoners van Delft voor klimaat en milieu steeds meer aandacht komt. Zij realiseren zich ook dat het een gezamenlijke inspanning moet zijn om van Delft een mooie en prettige plek is om te wonen, te werken en ons te vermaken.

Maar in die mooie stad is ook de veiligheid belangrijk. De gemeente gaat daarom in het Voorhof een beeldvormende avond organiseren met bewoners en ondernemers om meningen en ideeën te horen hoe het Delflandplein veiliger gemaakt kan worden. Experts op dit gebied hebben al onderzoek gedaan en zijn met een advies gekomen maar voordat de gemeente een besluit zal nemen over de aanpassingen of misschien wel reconstructie van het plein mogen wij dus ook een duit in het zakje doen.

Regelmatig heb ik ook te maken met het plein. Weliswaar niet met de auto of de fiets maar altijd te voet. Om over te steken heb ik met verschillende verkeersstromen te maken, de rijweg, trambaan en de rijwielpaden. Onoverzichtelijk maar als het verkeer van een kant komt dan valt het nog enigszins mee. Nee dan de fietspaden, die liggen aan beide zijden van de rijweg maar zijn wel twee richtingverkeer. En dat is uitkijken ook als je oversteekt bij het zebrapad, want niet iedereen stopt voor een oversteekplaats. Laatst hoorde ik zelfs een moeder tegen haar dochter op de fiets zeggen: je hoeft niet uit te kijken hoor want je hebt overal voorrang dus iedereen stopt wel voor je. Volgens mij is dat iets wat je nooit moet doen maar zeker niet op het Delflandplein.

Zie hier het gevaar op dit plein en de wegen daarom heen, waarover nu een rapport is. Dat rapport wordt gepresenteerd en ook de “Delftse Rotonde Expert” zal worden geïnterviewd. Ik, als niet expert, heb denk ik al een eerste oplossing. Maak alle fietspaden (in heel Delft) éénrichtingverkeer dan is het in ieder geval overzichtelijk waar de fietsers, scooterrijders en vaak ook scootmobielen vandaan komen. Tja en met de bus en tram moet ook wat gebeuren maar ik zou niet weten hoe. Moeten er misschien meer verkeerslichten komen?

Wat de oplossing voor het plein moet gaan zijn kan ik niet zeggen maar ik denk ook dat we van alle weggebruikers moeten eisen dat ook zij zich aan de verkeersregels houden, zoals niet te hard rijden, niet over de stoep rijden (Martinus Nijhofflaan) en stoppen voor een oversteekplaats als daar mensen willen oversteken. Ik weet dat is lastig maar zo maak je het verkeer ook veiliger. Ik ga maar even op zoek naar de adviezen die de experts gegeven hebben om zo een zinvolle bijdrage te kunnen leveren aan de discussie.

Ik had het niet gedacht aan het begin van de dag. Maar dit werd een dag met feestjes. Toen ik voorzichtig mijn ogen open deed was er alleen maar regen. Voor mij niet echt iets waar ik heel blij van word. Goed we hebben het hemelwater nodig maar toch het was en bleef somber.

Zoals elke dag na ontbijt en koffie even de mail checken en er was nieuws over mijn cruise die ik heb geboekt voor volgend jaar maar door omstandigheden weer geannuleerd was. Nummer drie dus. Als mensen dan voor jou gaan nadenken dan gaat het verkeerd. Zo ook hier want de Holland America Line (HAL) had me overgeboekt naar een andere cruise. Op een schip dat ik niet wilde, naar een plek waar ik niet naar toe wilde en op een datum die mij niet uitkwam. Fout, fout maar er is telefoon en bij de HAL helpen ze je altijd heel vriendelijk.

Het koste wel even wat tijd want er moest met verschillende afdelingen geschakeld worden maar uiteindelijk zijn de drie cruises die niet konden doorgaan om geboekt in één hele mooie cruise. Wel wachten tot volgend jaar maar dan ga ik vanuit Amsterdam via Noorwegen, IJsland en Schotland weer naar Amsterdam op de nieuwe MS Rotterdam. En dat was feestje nummer 1.

In de middag mocht ik dan eindelijk weer zingen. In de Corona tijd zong ik ook wel maar dat was alleen met een karaoke band in mijn huiskamer. Nee nu ging ik weer naar de muziekschool Rootz om samen met een docent te zingen dus dit keer serieus. Het was wel spannend want het was een hernieuwde kennismaking met Rootz want ik ben daar een flink aantal jaren geleden begonnen met Mirre Valkenburg. Inmiddels heb ik afscheid genomen van Mirre, zij geeft geen les meer in Delft en het werd steeds lastiger om naar haar toe te gaan.

Dus na een jaartje in een koor gezongen te hebben toch weer terug naar Rootz. Achteraf kende ik de docent wel van zijn optredens in Delft en ik ben drie kwartier lekker bezig geweest met stem- en ademhalingsoefeningen en het zingen van een paar liedjes. Het leek bijna op de feestjes bij Mirre. De naam van de docent, die in ieder geval een heel schooljaar met mij gaat zingen, is Ron van der Kraan. Ik kijk al weer uit naar de volgende les. Feestje nummer 2.

Ja en dan naar huis, helemaal in een feeststemming en dan is er op TV de eerste uitzending van “De Beste Zangers”. Het was altijd al een van mijn favoriete programma’s en ook dit seizoen was de aftrap gelijk al een succes met Milo, Miss Montreal en bovenal Stef Bos. Een mooie afsluiting van een sombere dag, die voor mij heel zonnig en blij was. Zelfs de regen heb ik niet eens gevoeld. Ik was gewoon blij met deze “feestdag”.

Pfff …. het is al weer woensdag en vandaag gaan we de week in tweeën splitsen. De dagen gaan heel snel voorbij en waarmee? Het “zwarte gat” waar iedereen me voor waarschuwde nadat ik gestopt was met werken en na het overlijden van mijn moeder dacht ik met een volle agenda te moeten opvullen. Dat was fout en zeker in de tijd van de Corona crisis heb ik geleerd dat ik gewoon bezig mag zijn met dingen die ik leuk vind. Daarmee heb ik niet gezegd dat de dingen waarmee ik mijn agenda vol stopte niet leuk waren maar dat werden meer en meer verplichtingen.

Goed, de eerste helft van de week zit er weer bijna op en ik ben voor een pensionada (is volgens mij de vrouwelijke pensionado spellingcontroleur) toch wel druk bezig geweest. Eerst mijn programma Living Blue en de vraag of het zou gaan lukken om die avond af te maken wat ik de week daarvoor begonnen was. Het gesprek met Frank Koenen over Mooi Weer Spelen; wat een spektakel moet dat gaan worden zeg. En dan te weten dat de organisatie nog zit te wachten op de vergunning om definitief te kunnen zeggen of het doorgaat. Nu ik zag op hun site www.mooiweerspelen.nl dat de vergunning inmiddels verleend is en de Spelen kunnen doorgaan.

Dan nog even mijn eigen site voorzien van een nieuwe column en blogs, kaartje bestellen bij Theater de Veste voor Stef Bos en een bezoek aan het tuincentrum brengen om plantjes te kopen zodat ik weer een volgende stap kan zetten in het stylen van mijn kamers. Het leuke van de weeromslag is dat je weer meer binnen gaat leven en daar dus weer met kleine dingetjes je kamer in herfstsfeer te brengen. Alleen ik vind de regen het buiten het wel heel erg somber maken. Gelukkig is het nu zonnig.

Tijdens het bestellen van het kaartje voor Stef Bos, duurde 20 minuten en vele malen opnieuw beginnen, ook nog geluisterd naar Mark Rutte en Hugo de Jonge. Oké als we ons aan de regels houden dan moeten we Covid-19 onder controle blijven houden. En ja het is niet altijd makkelijk om je 24/7 aan de regels te houden ook niet als je daar zelf iedere keer weer opnieuw op hamert. Maar ik vind het toch echt te ver gaan dat al die mensen die die regels, meestal vele malen erger en agressiever, schenden nu de grootste mond hebben en vinden dat die minister niet meer geloofwaardig is.

Weet je, hij zou voor mij niet geloofwaardig zijn als hij geen foutje zou maken. Hij heeft excuses gemaakt, een “boete” betaald en ja hij heeft ook een aantekening op zijn onbesproken gedrag, want dit foutje wordt hem tot in lengte van dagen nagedragen. Ik ben niet geïnteresseerd in zijn foto’s of alle foto’s die ik in Delft kan maken waar mensen in de fout gaan. Misschien moet ik die wel gaan verzamelen???? Nee dat is me te veel werk. Ik houd me gewoon aan de 1,5 meter afstand, ga niet naar drukke plekken en als ik me niet goed voel, wat gelukkig nog steeds niet het geval is, blijf ik thuis en ondertussen ga ik gewoon door met leuke dingen doen en te genieten. En ja, ik ga net als iedereen ook wel eens in de fout maar ik blijf alert.

Gisteren heb ik met veel interesse het artikel in het AD gelezen. Mijn aandacht werd getrokken door de titel “Alle auto’s en fietsen uit het centrum”. Ik dacht dat ik de enige was die in ieder geval zo over de fietsen dacht maar dan blijkt dat dat niet zo is. Nu vind ik het wat rigoureus om alle auto’s en fietsen uit het centrum te verwijderen want we moeten wel zo reëel zijn dat de inwoners van Delft hun vervoermiddel nodig hebben en die dan niet zo maar even kunnen laten verdwijnen als ze hem niet nodig hebben maar toch er zit een groot stuk van waarheid in.

Neem nu gistermiddag bij de Domibo, de laatste van dit seizoen, bij Vanouds de Twee Kruikjes. Zit je daar rustig van het gezelschap en je drankje te genieten, wordt die rust wreed verstoord door fietsers die bellend door de Molslaan crossen. Waarom ze dat doen? Er lopen voetgangers en die lopen in de weg dus moeten plat gezegd “even opzouten”. Dat ik toch niet het beeld dat we de bezoekers en toeristen van Delft willen geven. Wat mij betreft moeten die fietsers zich rustig houden en als er te veel voetgangers zijn ook netjes afstappen en met de fiets aan de hand hun weg vervolgen.

Maar blijft wel het gegeven dat er binnenstad bewoners zijn die na hun werk naar huis moeten kunnen. Kunnen we niet gewoon afspreken dat de binnenstad alleen voor fietsen en auto’s van de bewoners toegankelijk is. Voor de fietsen moeten wel voldoende stallingen in het centrum beschikbaar zijn, zodat zij de fietsen niet op straat neer hoeven te zetten. Bezoekers vanuit de andere wijken van Delft kunnen hun auto en fiets aan de rand van de stad in de daarvoor bestemde parkeergarages en stallingen kwijt om te voet het kleine centrum van Delft te bezoeken.

En waar blijft die jonge enthousiaste ondernemer die met het idee van Ronald Vis aan de slag gaat. Als je boodschappen hebt gedaan, die je niet direct naar huis kan of wil meenemen, deze door de ondernemers uit het centrum te laten bezorgen naar verzamelpunten aan de rand van het centrum of bij de parkeergarages waar je makkelijk met je auto kunt komen. Je kunt daar alle boodschappen op het door jou gewenste moment afhalen en om nog maar even verder te denken misschien kun je op die verzamelpunten ook je internet bestellingen laten bezorgen.

Nee niet alles is in een keer geregeld maar de ideeën die Ronald Vis noemt lijken mij de moeite waard om verder uit te werken en de haalbaarheid te onderzoeken. We willen toch allemaal dat het centrum van Delft leuk en gezellig blijft voor iedereen. Met elkaar moeten we er volgens mij wel uitkomen.

Heel abrupt kwam er begin van de week een einde aan het mooie weer. Niet dat ik dat erg vind want het leven dat in de afgelopen maanden zich heel veel buiten afspeelde gaat nu naar binnen. Natuurlijk zo gauw het kan zit ik weer op mijn balkon en ik hoop dat we in september en oktober nog een mooie Indian Summer gaan krijgen. Maar ’s avonds buiten eten en lang zitten nagenieten van een mooie dag dat zit er niet zo gauw meer in tot aan de volgende zomer.

Afgelopen week heb ik mijn werkhoekje al onder handen genomen met, in mijn ogen (smaken kunnen verschillen), goed resultaat. Nog wat plantjes kopen en dan mag het resultaat er helemaal zijn. Nieuwe plantjes moeten er ook in de woon- en eetkamer bij komen dus in de komende dagen maar even bij het tuincentrum langs. Kan ik mijn huis weer klaar maken voor het binnen seizoen.

Maar hoe gaat dat binnen seizoen er uitzien? Gisteren heb ik met vrienden bij hun thuis gegeten. De bedoeling was om buiten te eten maar dat liet het weer niet toe dus moesten we binnen eten. We waren met z’n viertjes en de woonkamer is groot dus dat was geen enkel probleem. Maar ga ik deze mensen ook uitnodigen om bij mij te komen eten?

Mijn tafel is niet groot genoeg om met vier personen anderhalve meter uit elkaar te zitten dus dat gaat hem niet worden. Een troost voor een gezellige borrel kan ik ze wel uitnodigen; de woonkamer is daar wel groot genoeg voor. Meer mensen uitnodigen? Nou dat verwacht ik niet maar waar een wil is, is ook een weg. Als ik met mijn vrienden wil eten of met meer samen wil zijn dan moet ik creatief gaan nadenken. Daar kom ik nog wel uit, dus binnenkort ook bij mij thuis met vrienden? Zeker weten!! Jongens wacht maar op de uitnodiging.

Daar is die dan de al bijna een week beloofde weeromslag. Na de super hittegolf met de daarbij horende hoge temperaturen dan nu aanzienlijk koeler. Nee hoor je hoort mij niet klagen ik vind dit wel lekker. Niet alleen maar ook de wind en een heel klein beetje ook de regen.

Tijd om ook de storm door mijn huis te laten gaan. Nu heb ik niet direct alle ramen en deuren tegen elkaar opengezet hoor. De ravage die dat zou hebben kunnen gegeven zou niet te overzien zijn en dan was ik nog langer bezig met het weer op orde brengen van mijn huis. Nee ik heb eindelijk een gezellig werkplekje gemaakt. En heel voldaan zit ik nu in dat knusse hoekje achter mijn bureau dit stuk te schrijven.

Gewoon met het anders opstellen van wat meubelen die ik allang heb is het zo gedaan dacht ik. Oké het water stond op enig moment wel op mijn rug want sjouwen en slepen met kasten en een bureau, opruimen van kasten en schoonmaken was toch lastiger dan ik dacht. Er moeten nu alleen nog maar wat plantjes bij dus dat gaat het volgende projectje worden.

Maar nog even terug naar het bureau waarachter ik nu zit te typen. Het was een van de eerste meubeltjes die ik van mijn zuurverdiende geld kocht toen ik de sleutel kreeg van mijn eerste huis aan de Guido Gezellelaan zo’n 40 jaar geleden. Het bureau kreeg een prominente plaats in de woonkamer van het twee kamer appartement en verhuisde mee naar Leeuwarden en later ook Leiderdorp. In Leiderdorp kreeg het een eigen kamer en dat was ook zo’n beetje het voorlopige einde van mijn werkplek want er kwam een moderner bureau.

Het bureau heeft later dienst gedaan bij mijn ouders aan wie ik het in bruikleen gegeven had. Het werd later een heel belangrijk meubelstuk voor mijn moeder. In haar laatste woning deed het dienst als bureau en eettafel. Ze was er heel erg aan gehecht en toen het er naar uitzag dat ze naar een verpleeghuis zou moeten en maar een paar eigen meubeltjes kon meenemen was het bureau het eerste en ook belangrijkste wat ze mee wilde nemen.

Nu staat het weer in mijn huis en de herinneringen aan dit meubelstuk blijven. Ik hoop dat ik achter dit bureau nog veel mooie verhalen kan schrijven en misschien staat er ook wel weer eens een bordje met iets eetbaars op; wie weet. Voorlopig ben ik heel blij en tevreden met mijn werkhoekje waar ook deze herinnering een plaats heeft gekregen.

In de afgelopen dagen was ik weer in het centrum van Delft te vinden. Zeker op donderdag was het weer heel gezellig. Lekker een beetje shoppen en in de winkels kijken wat de trends zijn voor het najaar en ja ik kon er natuurlijk niet aan ontkomen ik moest dat topje kopen dat naar mij riep dat dit een ideale aanvulling op mijn kleding voorraad zou zijn.

Het was nog warm en wellicht was dit de reden dat het vrij rustig was in de stad. Vrijdag was het heel anders, niet alleen de temperatuur door het frisse windje maar ook de drukte in de stad. Nu ging ik een keertje via de Peperstraat de stad in. Het was daar nauwelijks door heen te komen zo druk als het er was maar ja de Owee-week was natuurlijk nog aan de gang en zo voor het begin van het weekend? Maar toch ook verderop in de stad was het heel druk dus dan maar gelijk naar “Vanouds De Twee Kruikjes”.

Daar op de Molslaan was het een stuk rustiger en de twee uitbaters hadden hun schoonzus Sabine ingezet om hen te helpen. Zij is even in Nederland en woont in Genève een stad die lang mijn tweede thuishaven is geweest. Leuk om even bij te praten over die stad, de sfeer daar en de mensen. Als Corona over is dan wil ik daar beslist weer een keertje naar terug. Op zoek naar oude herinneringen? Nee hoor alleen om de sfeer van de stad weer op te snuiven.

Toch heb ik me aan de Molslaan zitten verbazen over de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Omhelzingen, kussen en handen geven om vervolgens midden op de straat met elkaar bij te praten. En dan heb ik het niet over de studenten maar voornamelijk over gewoon mensen van mijn leeftijd, oké misschien een paar jaartjes jonger. Denken deze mensen dan niet na?

We mogen weer naar de horeca en de horeca ondernemers doen er alles aan om het hun gasten naar de zin te maken, maar met ons gedrag lopen we wel het risico dat Mark Rutte binnenkort in een van zijn persconferenties moet aankondigen dat de horeca weer moet sluiten.

Vaderlijk maar doch streng zal hij dan zeggen: “Hé mensen in Nederland ik heb jullie nu meerdere malen gewaarschuwd. Houd afstand, je weet wel die 1,5 meter, geen handen schudden en zeker niet zoenen (kan ook niet op 1,5 meter). Ik heb toen ook gezegd wat de gevolgen zijn als jullie je daar niet aan houden. Nu het is dan zover, het kan niet langer zo. Ik heb jullie de vrijheid gegeven om je weer wat vrijer te bewegen maar die verantwoordelijkheid kunnen jullie kennelijk niet aan. Ik ga de horeca dus maar weer sluiten en jullie moeten nu weer verplicht thuis blijven zitten. Sorry maar het is niet anders”.

Dat is toch niet iets wat we met z’n allen willen? Ondernemers die weer maanden lang niets verdienen, de gewone burger, die van tijd tot tijd een terrasje wil pakken of even lekker buiten de deur wil eten om iets te vieren of zomaar, nu weer thuis moet blijven. Waarom springen we zo onzorgvuldig met deze situatie om, interesseert het ons niets meer, zijn we vergeten hoe het in maart en april was? Voor mij is dit een groot WAAROM??? waarover ik me blijf verbazen en ook ergeren.

Ja, ik bedoel die van Murphy’s law. Ken je die? Nu ik had gisteren weer een hernieuwde kennismaking met hem. We weten het nog wel hé “Anything that can go wrong, will go wrong”. Dat was dus gisteren het geval en het begon nog wel zo gezellig. Maar uiteindelijk hebben we wel weer twee uitzendingen klaar staan om samen met onze luisteraars het weekend in te gaan.

Emmy en ik zouden samen met Roel twee uitzendingen van Muziek Verleden tegelijk opnemen dus in de voorbereiding was het even aanpoten. Zomer en romantiek zijn de thema’s dus lekker zomers en luchtig. Bij de voorbereiding gaf het laatste thema al best wat hoofdbrekens. Onbekende nummers en artiesten dus dat was diep graven op het Internet maar na een paar uurtjes ploeteren had ik op papier de twee programma’s klaar.

In de studio had ook iedereen er weer zin in zodat we met veel plezier begonnen aan de uitzending. Maar gelijk ging het al fout. De muziek kon niet geladen en toen dit probleem op gelost was ging het al snel weer fout en stopte het opname apparaat er spontaan mee. Maar onze technicus had alles al weer snel onder controle tot dat ……..

Het was dus best even zweten in de toch al hete studio maar we hebben het allemaal meegemaakt van apparatuur die spontaan uitviel tot een zender die ineens stopte en op non-stop verder ging. Na zo’n drie uur hadden we eindelijk in veel stukjes de twee programma’s opgenomen. Voor Roel nog de uitdaging om die stukjes aan elkaar te plakken tot twee uitzendingen. Maar dat kunnen we hem wel toe vertrouwen.

In ieder geval kunnen jullie vrijdag tussen 12 – 13 uur een zomerse uitzending van Muziek Verleden horen op StadsRadio Delft en de week daarna spat de romantiek uit je radio. Eind goed al goed en laat ik je gerust stellen we hebben ons niet uit het veld laten slaan door Murphy want we hebben ook wel weer veel lol gehad.

Ik ben blij want ja ik mag in mijn programma Living Blue weer een gast uitnodigen. In de afgelopen periode was dat in verband met de Corona maatregelen niet mogelijk en moest ik via de telefoon met mijn gasten spreken. Niet dat dat niet leuk is want uiteindelijk gaat het toch om de verhalen en de informatie die mijn gasten geven maar toch ……. een gast in de studio ontvangen is veel leuker.

Waarom? Zo wie zo is het leuker om een gast te kunnen aankijken. De interactie in een gesprek is heel belangrijk. Je ziet gezichtsuitdrukkingen die je weer kunt gebruiken in het vervolg van een gesprek. Daarmee kun je soms een gesprek een verrassende wending geven. Omdat ik tussen de blokken met het gesprek muziek draai kan ik bij een gast in de studio even “bijpraten” met mijn gast en de inhoud van het volgende blok bespreken. Het gesprek staat dus op voorhand nog niet helemaal vast in tegenstelling tot een telefonisch interview.

Hoewel ik het weer heel leuk vind om gasten te ontvangen in de studio is het best wel een beetje spannend. Willen de gasten zelf wel naar de studio komen, want ik kan me voorstellen dat niet iedereen zich prettig voelt om in een vreemde omgeving met vreemde mensen te zitten. Ja we doen er alles aan om de situatie zo veilig mogelijk te houden. We maken alles schoon, houden afstand, we zitten met maximaal drie mensen in de studio en we hebben voor iedereen een eigen plopkap over de microfoon en hoesjes voor de koptelefoons als de gast die wil gebruiken. Maar toch …… ik kan me terughoudendheid heel goed in denken.

Voor de eerstkomende uitzending heb ik al een gast maar die ga ik nog bellen. Daarna ga ik mijn gasten de keuze geven om naar de studio te komen of gewoon thuis te blijven en de vertrouwde telefoon te pakken om met mij de luisteraars een leuk en informatief uurtje te bezorgen met Living Blue.

Wat is er aan de hand hier in ons landje? Afgelopen dagen zijn alleen maar berichten over geweld en baldadigheid die toch wel heel erg uit de hand gaat lopen. Waarom? Was het omdat we tijdens de lockdown heel weinig mochten en nu weer iets meer? Is het de hittegolf die naar ons hoofd stijgt. En waarom nemen we wapens mee als we naar het strand gaan of ergens wat gaan drinken. Je hoeft maar een kleine opmerking te maken en je bent een slachtoffer.

Vanochtend las ik dat al dit soort baldadigheid komt omdat we ons vervelen. Maar kunnen we dan alleen maar dingen bedenken waarmee we spullen van anderen vernielen? Gisteravond zijn er in het Voorhof in Delft twee deelscooters door vandalen in de brand gestoken. Wat hadden die gasten in hun hoofd. Oké je houdt de politie en brandweer bezig maar je brengt ook anderen in gevaar. Want stel dat de brandweer niet op tijd is en de brand ineens veel groter is dan je had bedacht. En er zijn twee scooters vernield waardoor er minder mensen er gebruik van kunnen maken. Maar ook voor je zelf, misschien had je er wel lol in maar je had zelf ook gewond kunnen raken om maar niet te praten van de straf die de rechter je gaat opleggen.

Dan die twee jonge mensen die doodgeschoten en gestoken zijn. Weg hun mooie leven en waarom? Bij de schietpartij in Amsterdam weten we het, Bas wilde een dief aanspreken die een horloge van zijn vriend stal. In Rotterdam loopt er nog onderzoek. Maar laten we wel zijn hoe komen die jonge mensen aan wapens en waarom in hemelsnaam neem je die mee als je weg gaat?

Ik ga zo misschien nog even naar een terras en gedraag me zoals dit van me verwacht wordt. Ik heb dit zo meegekregen van mijn ouders. Ik houd me aan de regels en als ik gevraagd wordt een formuliertje in te vullen dan doe ik dat. Naast mijn mondkapje, ontsmettingsmiddel en portemonnee neem ik verder niets mee. Nou ja alleen nog een tas, waarin ik die spullen doe, maar als aan mij gevraagd wordt om te laten zien wat er in zit, zal ik daar gewoon aan meewerken. En op het terras kan ik me alleen afvragen waarom deze agressie terwijl ik een lekker wijntje drink. Een fijne zondag nog allemaal.