Laat me

Ook ik keek gisterenavond naar de laatste aflevering van De Beste Zangers. Ik had me verheugd op deze uitzending met de duetten maar tegelijkertijd vond ik het weer jammer dat het weer was afgelopen. Terugkijkend op alle afleveringen vond ik ze zonder uitzondering weer heel speciaal. De verhalen, maar ook de nummers en zeker de nummers die vertaald of herschreven zijn en die aan het nummer een persoonlijk tintje gaven.

Maar ook de artiesten. De toppers bij het begin waren voor mij Stef Bos en Milow. Stef de woordkunstenaar en Milow met zijn mooie stem en grappige Vlaamse tongval. Maar ook de andere artiesten, van twee daarvan had ik nog nooit, stegen boven zich zelf uit. Dus ook de laatste uitzending was voor mij al bij voorbaat een succes.

Ook in deze uitzending weer de persoonlijke verhalen die leidde tot weer mooie pareltjes. Maar ook aan alles komt een einde. Een einde met Stef Bos en Miss Montreal die samen mijn liedje zongen “Laat me” van Ramses Shaffy. Het was fenomenaal in een woord.

En ja het is mijn liedje, ik heb het tijdens zangles vele malen gezongen. Mijn vorige zangdocente Mirre stuurde me vanochtend al een appje met het you tube filmpje en de woorden: ik moest aan jou denken. Wat betekent dit liedje dan voor mij? Het is een lied waarin ik mijn emoties kan neerleggen, mooie en lief, boos, verdrietig het kan allemaal. Als ik dit liedje met Mirre zong dan was de vraag hoe gaan we het doen: zacht en mooi of hard en lelijk. Beide versies heb ik gezongen.

Maar een versie staat in mijn geheugen gegrift. Het was de eerste les na de crematie van mijn moeder. Ik was al ruim een jaar gewend aan alle goede raad en tips die ik kreeg toe ik stopte met werken. Waarschuwingen voor het “zwarte gat” en wat ik daar aan kon en moest doen. Maar na het overlijden van mijn moeder werd dit nog erger. Wat dacht iedereen eigenlijk wel van mij. Dat ik zou instorten of iets dergelijks. Zelfs werd me aangeraden een partner te gaan zoeken zodat ik niet meer alleen zou zijn. Maar ik liet me niet vertellen wat ik moest doen.

Je zult dus wel begrijpen dat in die les het lied “Laat me” hard en lelijk gezongen. Ik heb er geen opname van maar het werkte bevrijdend. Ik heb toen de draad weer opgepakt en misschien wel te veel hooi op mijn vork genomen maar ik ook zelf weer de weg naar de rust gevonden. Je ziet dus laat mij me gang maar gaan want ik heb het altijd zo gedaan.