Categorie: Blog

Het zonnetje is eindelijk gaan schijnen en de temperatuur is ook weer aangenaam dus reden om zondagmiddag weer naar Delft te gaan. Het was wel weer even een uitdaging want de vakanties in Nederland zijn weer begonnen en veel Nederlanders hebben er voor gekozen om in eigen land hun vakantie te gaan vieren. Maar ook langzaam aan zien we ook meer toeristen uit omliggende land naar Nederland komen.

De vraag is dus hoe druk zal het zijn in Delft zeker nu het weer mooi weer geworden is. De enige manier is het zelf uit te vinden dus met de tram naar de stad. De drukte viel wel mee. Niet overal hoor want bijvoorbeeld op de Jacob Gerritstraat liepen en fietsten de mensen kris kras door elkaar. Ik blijf me afvragen waarom niet iedereen rekening kan houden met elkaar door je gewoon aan de looprichting te houden en als het druk is niet te fietsen. Ook in sommige winkels was het wal veel te vol. Zie je in veel winkels dat je een mandje mee moet nemen en als de mandjes er niet meer zijn dan moet je even wachten. Hierdoor kan je voorkomen dat er niet te veel mensen in je winkel zijn. Ik ging een kleine, smalle winkel binnen waar op dat moment maar drie mensen aanwezig waren. Binnen no time werd ik gevolgd door nog een vijf mensen. Jammer maar ik ben maar weggegaan want ik voelde me daar niet zo prettig.

Daarna doorgelopen naar de Markt waar ik de rest van de middag heb doorgebracht op het terras van het Lunchcafé Van 9 tot Zeven. Kopje thee een wijntje met een Delfts Plankje en veel goede gesprekken. Zoals van Ouds weer een middagje op de Markt waar het weliswaar druk was maar toch niet echte overdreven. Opvallend was wel dat er weinig mondkapjes werden gedragen. Ik had verwacht dat de toeristen die dit in hun eigen land wel moeten doen ook hier mondkapjes zouden dragen maar ze hadden deze thuis gelaten. Misschien is dat nog wel een beetje begrijpelijk.

Waar ik meer moeite mee had is dat er toch weer meer geknuffeld werd waarbij er van de Nederlandse 1,5 meter geen sprake meer was. Soms denk ik laat maar, ik doe het niet maar aan de andere kant degenen die het wel doen brengen ook anderen en misschien ook wel mij in gevaar. Ik probeer er niet te veel aan te denken als ik in de stad ben maar ik blijf het wel heel dubbel vinden.

Hebben jullie er ook zo genoeg van, al dat nieuws over Corona. Iedere keer neem ik me voor om over leuke dingen te schrijven maar toch komt iedere keer weer Corona om de hoek kijken. Je kon van de week geen TV of radio aanzetten of iedereen had het er wel over. Juist nu we weer een beetje opkrabbelen slaat het virus weer toe en houdt het ons bezig.

Ik wil mijn kop niet in het zand steken maar ik heb afgelopen week meerdere malen de TV uitgezet om te kijken naar een goede serie of te luisteren naar muziek. Ik wil me niet te veel laten beïnvloeden door al die negatieve berichtgeving en de meningen van zoveel deskundigen die allemaal de oplossing voor dit virus weten. Het enige wat deze mensen bij mij bereiken is dat ik er een beetje depressief van wordt. Vragen als komt er weer een lockdown, moet ik snel nog even naar de kapper of moet ik straks ook met mijn mondkapje de straat op. Ik word daar niet echt vrolijk van.

Daarom kijk ik naar de leuke dingen die we wel kunnen doen. Ik was blij toen ik gisteren mijn certificaat kreeg van de cursus die ik gevolgd heb om deze blogs te kunnen schrijven, dus daar kan ik ook een vinkje achter zetten. Ik had ook goede gesprekken met onbekenden maar ook met bekenden. Mensen die je hun verhaal over hun passie vertellen, mooie en fijne verhalen over wat ze mee gemaakt hebben maar ook verhalen die vertellen over verdriet en gemis.

En dan mijn familie. Deze week op vakantie geweest en als gevolg van de Corona in Nederland gebleven. Ik weet dat zij zich verheugden op een cruise met het gezin naar Noorwegen en dat het best een teleurstelling was bij de kinderen die niet aan hun ouders konden laten zien hoe leuk het is om te cruisen. Vorig jaar maakten zij met mij hun eerste cruise. Toch kreeg ik iedere dag leuke appjes met hun belevenissen in de buurt van Nijmegen.

Natuurlijk was er ook weer de Domibo en de Vrijmibo, waar we geholpen werden door het weer want we konden lekker buiten zitten. Met een lekker wijntje goede gesprekken met zowel vrolijke als kritische kwinkslagen is het altijd fijn om samen met vrienden te zijn. De Vrijmibo dan ook als van Ouds afgesloten met lekker eten. Zolang Corona geen roet in het eten gooit ga ik de horeca van Delft verder verkennen. En ja Bart je hebt ons niets te veel verteld over de Centrale. Ik heb er heerlijk gegeten en jouw oesters geproefd. Fantastisch!!!

Het klinkt heel groots en in mijn ogen heel on-Nederlands. Het grootste winkelcentrum van Nederland. Oké het is nog niet klaar want de officiële opening is wederom uitgesteld naar volgend jaar maart dus als je denkt ik ga er eens even kijken moet je dat wel in je achterhoofd houden.

Vandaag was het goed weer om in de tram te stappen en eens te gaan kijken in het vroegere Leidschenhage. Mondkapje en handschoenen mee want dat is nu eenmaal verplicht. In de tram blijkt al snel dat veel passagiers wel een mondkapje hebben maar dit niet op de goede manier dragen. Sommige denken dat je de kapjes in je hand moet houden of onder je kin moet dragen. Ook zie je mensen die mond in het woord mondkapje letterlijk nemen en het kapje alleen voor de mond houden. Goed een klein detail. Diverse passagiers probeerde met enig geweld een kaartjesautomaat te laten mee werken om geen zwartrijder te zijn maar voor de rest was het rustig in de tram.

Aangekomen bij de Mall of The Netherlands was het even zoeken naar de ingang maar toen die eenmaal gevonden was kon het verkennen beginnen. Ik kwam binnen in een Foodcenter waar de diverse voedsel gerelateerde winkels en eetgelegenheden waren. Ik kreeg het er benauwd. Er zitten zoveel zaken op een klein oppervlak waardoor volgens mij zonder bezoekers het al lastig is om de befaamde 1,5 meter in acht te houden en dan blijkt het ook nog eens het drukst bezochte deel van het centrum te zijn.

Heb je het Foodcenter gehad dan kom je in het centrum waar de overige winkels zitten. Hier was het rustiger en met pijlen was de looprichting aangegeven. Dus maar een rondje lopen en kijken naar de vele fashion winkels. Kleding, schoenen, sieraden en bijou’s, persoonlijke verzorging het is er allemaal te vinden dus wil je een plek waar je lekker wilt struinen dan ben je daar op je plek maar sfeervol is het allerminst. Hoog en kil dat is in mijn ogen de beste omschrijving voor wat er nu staat.

Geen reden dus om lang daar te blijven. Dus de tram weer gepakt om terug te gaan naar Delft om daar weer op een van mijn favoriete plekjes een wijntje te drinken. Kleine gelukjes vieren, lachen en praten in het knusse centrum van Delft. Misschien ga ik over een paar maanden nog eens kijken in de Mall maar voorlopig ga ik naar de kleinere maar veel gezelliger winkelcentra die Delft rijk is. Daar voel ik me iets meer op mijn plek en ik kan daar ook alles vinden wat ik nodig denk te hebben.

Je kan er niet meer om heen. Ferd Grapperhaus gaf een persconferentie met een zeer duidelijke waarschuwing en discussies over de mondkapjes laaien weer op. Gelukkig is de reguliere zorg ook weer op het oude pijl maar een nieuwe uitbraak van Corona daar zitten we niet op te wachten. Het kabinet ziet voorlopig nog geen reden om de teugels weer aan te trekken en ons weer strenge regels op te leggen. Maar de verklaring van Ferd Grapperhaus was heel duidelijk een wake-up call.

Voor wie is het een wake-up call. Iedereen roept nu natuurlijk de jeugd want dat is de groep die het meest besmet is. En ja hun gedrag is er ook wel een beetje egoïstisch Zelf denken ze dat ze zelf niet bang hoeven zijn om ziek te worden en in veel gevallen is dat ook niet het geval.

Aan een kant kan ik me dus wel indenken dat ze zich vrij voelen en dat het voor hen moeilijk is om zich aan de regels te houden en lekker gaan feesten. Aan de andere kant mag je volgens mij van jongelui rond de 20 jaar toch wel verwachten dat ze hun verstand gebruiken. Volgens mij mag je ze dan ook aanspreken op hun gedrag als dit grote consequenties heeft voor hun omgeving. Met kromme tenen zit ik dan ook te lezen dat als er door politie ingegrepen wordt als er een feest is met te veel mensen, die ook nog eens heel veel herrie maken, de politie wordt bekogeld met stenen.

Maar het zijn niet alleen de jongelui die de regels aan hun laars lappen. Steeds meer in het uitgaansleven zie je dat ook ouderen zich niet houden aan de regels. Bij optredens die aan strenge eisen moeten voldoen wordt op enig moment toch wel weer gedanst en ook de ouderen gaan dicht bij elkaar zitten om hun wijntje te drinken op het terras. Soms is er bij deze mensen iets van we zijn het zat dus we doen het gewoon maar soms gebeurt het gewoon. Het zijn gewoontes die ingesleten zijn en als de sfeer wat losser wordt dan denk je er niet bij na.

Zelf houd ik zoveel mogelijk afstand maar of dat exact 1,5 meter is dat kan ik niet altijd zeggen. Knuffels of handen geven heb ik al tijden niet meer gedaan. Vind ik het moeilijk? Soms wel want je moet constant op je hoede zijn, nadenken en afwegingen maken. Voor mij geldt 1,5 meter. handen wassen en drukke plekken vermijden. Hopelijk draagt dit bij om niet weer terug naar een lockdown, niet alleen voor de ondernemers en horeca maar ook voor mij zelf. Daarom sta ik volledig achter de verklaring van Ferd Grapperhaus met zijn oproep om je aan de regels te houden. Laten we dat alsjeblieft doen!!!

Na een druk weekje heb ik zaterdag besloten om niet naar de stad te gaan. Thuis waren veel klusjes blijven liggen en een rustig dagje is ook niet te versmaden. Het weer werkte ook weer mee dus lekker op het balkonnetje in de weer met planten en een nieuw kleed.

Tja en dan moet je natuurlijk ook koken en dat was nu net iets waar ik geen zin in had. Niet dat ik geen eten in huis had want dat kan voor mij nooit een excuus zijn met Appie tegenover mij. Nee ik had gewoon geen zin. Dan toch naar de stad? In het Voorhof zijn de eetcafés en restaurantjes nu niet direct in overvloed aanwezig.

Ik had dit keer een rechte rug want ik bleef bij mijn besluit niet naar de stad te gaan. Dus ging ik even kijken of er bij Klein Seinpost een plekje voor mij had. Nu zul je denken Klein Seinpost dat moet toch echt wel aan zee liggen. Ging ik met lijn 1 naar Scheveningen of met de bus naar Kijkduin? Nee hoor want sinds november vorig jaar zit Klein Seinpost bij mij beneden dus geen zee en water. Er was plek dus ik naar binnen en daar kwam ik zowaar op de Markt in Delft terecht. Een van de wanden van Klein Seinpost was één grote foto van de Markt.

Ik had al een keertje eerder op het terras gezeten om wat te drinken maar nu ging ik er eten. Wat ook nog best spannend was want de specialiteit van Klein Seinpost zijn de pannenkoeken en dat is nu net iets wat ik helemaal niet lekker vind en dus ook niet eet. Maar op de kaart stonden ook andere gerechten waaronder een biefburger met een frietje en voor de gezondheid een beetje sla. Dat was mijn keuze en het was lekker.

Nog even afsluiten met een espresso en daarna weer naar huis. Helemaal lopend dit keer want het is nog geen 50 meter van mijn voordeur. Na dit avondje Klein Seinpost kan ik wel concluderen dat dit een schot in de roos is voor De Hoven Passage en ze zullen mij er zeker vaker gaan zien. Ik kan het jullie allemaal aanraden. O, ja ik ben de stad vergeten hoor, want volgende week zie je mee daar weer.

Het was me het weekje wel en de week is nog niet voorbij dus wie weet wat me nog te wachten staat. Maar goed ik heb mijn deel wel gehad. Het waren leuke verrassingen maar ook minder leuke dingen passeerden de revue.

Laat ik beginnen met een minder leuke, hoewel dat eigenlijk een luxe probleem voor mij is want ik ben nog steeds gezond en wil dat ook blijven. Vandaag kreeg ik eindelijk de bevestiging dat mijn korte vakantie, een lang weekend, eind september naar Ibiza niet doorgaat. Dus dat betekent dit jaar helemaal geen vakantie want ook de cruise naar de Noordkaap was al geschrapt. En daar komt de volgende verrassing. Omdat ik toch wel graag naar de Noordkaap wil had ik gelijk een nieuwe cruise geboekt in mei 2021. Moet lukken dacht ik, het duurt nog even en misschien is er een vaccin of is er meer bekend over het virus.

Wat schetst mijn verbazing gisteren. Ik krijg een berichtje dat de Holland America Line (HAL) vier schepen heeft verkocht waaronder de Rotterdam. Aan de ene kant begrijp ik dit nog wel want het is een ouder schip maar toch het was een heel mooi en sfeervol schip waarop meerdere mooie cruises heb gemaakt. Maar wat betekent de verkoop van de MS Rotterdam voor mij. Ik verheugde me, als echte Rotterdammer, om in mei op de Rotterdam weer de Rotterdamse haven te verlaten en dit gaat dus niet meer gebeuren. Niet alleen de Rotterdam verkocht maar ook mijn cruise gecanceld. Hopelijk komt er in de vloot van de HAL heel snel weer een nieuwe Rotterdam

Maar gisteren werd mijn dag toch weer goed gemaakt. Voor de eerste keer na de Corona lockdown weer eens naar een muzikale voorstelling geweest. In het Prinsenkwartier, life@pk, trad Iris van der Made met band op met een programma over Joni Mitchel. Het werd een leuke avond met weerzien van vele bekenden en goede muziek. Het voelde ongelooflijk goed en toch was het een beetje vreemd. Afstand houden was in de zaal ook het devies maar het was weer een verrassend fijne avond die smaakt naar meer.

Het is en gaat nog een bijzondere week worden. Aan het begin van de Corona crisis was in een klap mijn agenda helemaal leeg. Geen radiomaken, niet meer zingen en geen theater bezoeken meer.

Voor het eerst heb ik van de week een volle agenda. De radio is weer begonnen en ik had een leuk interview met Bram die vorige week zijn diploma VMBO – Mavo mocht gaan ophalen bij het Lyceum Ypenburg. Een leuk gesprek, de herhaling is komende donderdag van 13 – 14 uur, waarin hij open vertelde over zijn gevoelens bij het sluiten van de scholen en het toch maken van de laatste schoolexamens en het ophalen van zijn diploma.

Vandaag mocht mijn neefje Maarten zijn diploma ophalen. Zoals verwacht mocht ik daar als tante niet bij zijn maar ik kon het wel volgen via een livestream. De bijeenkomst stond in mijn agenda en ik zat er dan ook op tijd voor klaar.

Hoe anders was het als bij mijn eindexamen. Slechts één dag na de uitslag in een volle aula op school naar voren geroepen worden om mijn handtekening te zetten en het diploma in ontvangst te nemen. Ik herinner me ook nog de waarschuwing die ook nu weer gegeven werd. Je krijgt het diploma maar een keer, raak je het kwijt dan ben je het echt kwijt want je krijgt geen nieuw. In die vijftig jaar die er ligt tussen mijn en zijn eindexamen is dit nog steeds het zelfde gebleven.

Deze week staat ook nog in het teken van verjaardagen. Een van die verjaardagen is die van mijn nichtje Marjorie. Zij wordt deze week 17 jaar en ja zij mag volgend jaar eindexamen doen. Ook voor haar zal dat examen anders zijn. Afgelopen weken heeft ze de eerste schoolexamens gedaan. Maar voorafgaand daaraan was er ook voor haar geen school. Alleen op haar kamer met digitale ondersteuning heeft ze zich voorbereid op de examens.

Het schooljaar zal voor haar ook goed aflopen en ik ga er vanuit dat zij volgend jaar haar diploma mag ophalen. Maar zal dat weer zoals dat gewoonte is bij het Stanislas College in de aula van de TU zijn of wordt het weer een aangepaste uitreiking op het Westplantsoen. De toekomst zal het leren. Voorlopig begint nu de vakantie en Bram, Maarten en Marjorie maken zich op voor het volgende jaar. Ieder op zijn manier maar wel drie jonge mensen die de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.

Gisterenavond heb ik geprobeerd de raadsvergadering van de gemeente Delft te volgen. Het was de laatste vergadering voor het zomerreces en er stonden interessante onderwerpen op de agenda. In de krant had ik een groot deel van deze onderwerpen gevolgd maar ik was benieuwd hoe de discussie en besluitvorming verliep. Wat is pas op het laatste moment in de gaten kreeg was dat het een video vergadering was en toen ik de vergadering al voor het einde verliet had ik toch medelijden met de deelnemers.

Zelf heb ik in mijn werkzame leven veel video vergaderingen meegemaakt. Of ik dat prettig vond kan ik niet zo direct zeggen maar het was voor mij en mijn collega’s wel de enige mogelijkheid want we zaten allemaal in een ander land verspreid over de wereld. Van China tot de US met Europa in het midden. Het waren echt uitdagingen maar er moesten afspraken en besluiten genomen worden. Soms op kantoor maar vaak ook thuis achter je laptop vergaderen en goed opletten.

Gisteren zag ik dat ook op mijn tv. Iedere fractie had zich verzameld op een plek en dan maar inbellen. De vergadering begon om 19:30 en ik moet eerlijk zeggen ik haakte af om ongeveer 00:30 uur. Toen hield ik het niet langer meer vol en dan te weten dat de raadsleden en de burgemeester en nog niet klaar mee waren.

Tijdens de vergadering was dat ook te zien. Er werd in de ogen gewreven, handen even voor het gezicht gehouden en soms ook de handen in het haar. Al die tijd met een koptelefoon of oortelefoontje. Als ik het dan vergelijk met “mijn” video vergaderingen lijkt dit me een verschrikking. Alleen al de tijd en hoe blijf je dan geconcentreerd.

Ik ga even niet op de inhoud van de onderwerpen en besluitvorming in maar ik heb bewondering voor iedereen die gisteren bij de vergadering betrokken was. Aan de andere kant heb ik ook wel de vraag naar de kwaliteit van de vergadering. De vermoeidheid van de deelnemers was van gezichten af te lezen en ben je dan nog wel helder en geconcentreerd genoeg om goede besluiten te nemen. Ik weet wel dat bij mij een vergadering na twee uur werd beëindigd, resultaat of niet. Dan maar de volgende dag verder als je weer nieuwe energie hebt op gedaan. Of dit een oplossing is voor een gemeenteraad? Ik weet het niet, maar ik had hier geen goed gevoel bij.

Tot slot wil ik alle raadsleden en B&W een heel fijn zomerreces toewensen en ik spreek ook voor hun de hoop uit dat ze na dit reces er weer gewoon mogen vergaderen in de Raadszaal (mits goed geventileerd). Voor hun beter en ook voor de bewoners van Delft beter te volgen.

Het is nu ruim een week geleden. Medewerkers van een hoveniersbedrijf waren bezig met het verfraaien van de ingang van De Hoven Passage bij Delft Hoog. Na twee jaar was dit eindelijk mogelijk want Delft Hoog is opgeleverd en alle bouwketen en opslagplaatsen konden worden afgebroken.

Er werden grote plantenbakken geplaatst met bankjes aan rand. De fietsrekken werden verplaatst achter een wand met groene planten en in afwachting van de komst van La Place werd er ook een terras gemaakt voor deze onderneming. Met veel zorg werden de steentjes gelegd en ook een paar bomen geplaatst. Op het moment dat La Place opengaat dan zal het een heel gezellig hoekje gaan worden.

Jammer was wel dat veel fietsers voor het gemak hun fietsen op het terras zette met een dik slot aan de jonge boompjes. Dat zal wel snel overgaan als er meubilair op het terras worden geplaatst. Ik zal dus hier verder geen opmerkingen over maken.

Sinds gisteren zijn er werkzaamheden gestart door Stedin. Ik heb geen idee wat zij aan het doen zijn want ik heb hierover geen mededeling hierover ontvangen. Nu hoeft dat ook niet direct want vooralsnog vinden de werkzaamheden voor Toren 1 plaats. Dus ook daarover zal ik geen opmerking plaatsen. Waarover dan wel?

Een deel van het zo zorgvuldig aangelegde terras van La Place hebben ze weer opengebroken om naar ik vermoed kabels te trekken. Nu vraag ik me echt af waarom er niet meer afstemming heeft plaatsgevonden. Stedin zal heus wel de steentjes weer terugleggen maar of het terras weer zo mooi wordt als het door de hoveniers was gedaan dat blijft de vraag. In ieder geval vind ik dit een vorm van werkverschaffing die voorkomen had kunnen worden.

“Dus kom maar op; Ik ben er klaar voor; laat vandaag maar komen; Verras me maar; Met lief geluk; Met kleine mooie dromen (Wim Rijken).

De tekst die staat in de kaart die ik gisterenavond kreeg voor mijn verjaardag. Ik kan er vandaag tegen na een hele gezellige avond bij Café Vanouds de Twee Kruikjes. Heb ik het nu goed geschreven Bart? Lezers zullen wel denken dat ik aandelen heb in dit café maar ik kan jullie vertellen dat dat niet het geval is. Geen aandelen maar wel vrienden en dat is voor mij vele malen belangrijker.

Ja er is weer een jaartje voorbij en gelukkig zijn voor de horeca de maatregelen ook wat versoepeld. Ik zat me echt wel af te vragen of en hoe ik mijn verjaardag zou gaan vieren. Niet groots hoor want daar ben ik niet zo van maar een paar quality moments met mensen die me aan het hart liggen. Zou ik al naar Vanouds kunnen, die afspraak had ik al een jaar geleden gemaakt en kan ik al weer in een restaurant mezelf gaan verwennen? Gelukkig zijn die corona maatregelen net op tijd versoepeld. Dus Mark Rutte bedankt daarvoor.

Ik heb in ieder geval na het leuke feestje van gisteren nog een leuk weekend voor me liggen en daar ga ik van genieten. Vanavond sluit ik af bij Le Vieux Jean waar er zoveel mooie herinneringen voor mij liggen en morgen mag ik dan ook mijn tweeling broer feliciteren.