Nee ik zit niet te luisteren naar deze muziek groep maar ik ben, na een zeedag aangekomen in Hammerfest, de noordelijkste havenstad in Noorwegen. Omdat het ook hier best een stuk lopen was om van het schip naar de stad te komen had de HAL gezorgd voor pendelbussen.
En toen bleek maar weer eens dat met name Nederlanders kunnen “zeiken” zeker als het over geld gaat. Ja de ticket kostte 20 dollar maar je kon ook gaan lopen dus had je een keuze. Nee er wordt berekend (vraag mij niet hoe) dat de HAL hier weer enorm aan zou verdienen want de inzet van bussen voor de hele dag zou vast vele malen minder zijn dat de opbrengst van het aantal verkochte tickets. Je kunt je er maar druk over maken. Ik heb lekker de bus gepakt.
Zoals elke dag op deze cruise was het weer fantastisch weer, zonnetje en een aangename temperatuur. En hierover klaagden de Amerikanen en Canadezen weer. In hun reis beschrijving stond dat het koud zou zijn in Noorwegen dus hadden zij alleen warme kleding meegenomen. Tja …… volgens mij was de waarschuwing anders namelijk het kan koud zijn dus kleed je in laagjes zodat je al naar gelang van de temperatuur meer of minder kan aantrekken. Goed genoeg gezegd hierover, want ik ben hier niet om te klagen maar te genieten.
Zoals gezegd de bus gepakt en na een korte en verrassende busrit in het kleine centrum van de stad beland. Waarom verrassend? Normaal verwacht je toch wel wat mensen in de stad te zien maar het was zondagochtend dus ook de inwoners van Hammerfest hadden vrij en sliepen uit of genoten van een lekker ontbijtje. Wel werden we in het centrum van de stad verrast door familie Rendier. Papa, mama en hun kinderen (de kalfjes) wandelden op hun gemakje door de stad.
Overduidelijk waren zij niet blij met de invasie van die Holland America Lijners want ze spoedden zich vrij snel de stad uit naar de grazige weiden buiten Hammerfest. Toen wij dus uit de bus stapten en naar het centrale pleintje van Hammerfest gingen was de familie al verdwenen.
Dan maar naar het mooie witte kerkje in de stad. Bijzonder om tussen al de wat oudere huizen zo’n bijzonder gebouw te vinden. Het was zeker ook een uitnodiging om naar binnen te gaan. Binnen in het kerkje werd dan ook je oog direct getrokken door de veel kleurige ramen en versieringen. Het was even tijd voor bezinning, dank en genieten.
Dat genieten deden we ook weer teruggekomen op het centrale plein. Lekker in het zonnetje luisterend naar de verhalen van de mensen die de familie Rendier achterna gegaan waren. O ja en als je dacht dat een rendier bruin is dan vergis je je. Tussen voorjaar en zomer verliest het rendier zijn bruine wintervacht en blijf een witte vacht over. Dus ik heb witte rendieren gezien. Het is maar dat je het weet.
Living Blue met Machteld 