Gisteravond kwam ik in een nieuwe wereld terecht. Ik was in Rotterdam in De Doelen om weer eens een concert bij te wonen. En dat concert was de negende symfonie van Antonín Dvořák of te wel de symfonie uit de Nieuwe Wereld. Het was 1892 toen Dvořák een uitnodiging van het National Conservatory of Music of America in New York ontving. Hij zou de man zijn die Amerikaanse componisten moesten helpen bij het maken van een nationale muziekstijl, iets wat nog ontbrak in de Amerikaanse klassieke muziek.
Dvořák vertok vanuit Praag naar Amerika, de nieuwe wereld en liet zich inspireren door Afro-Amerkaanse en indiaanse muziek. Hij componeerde daar zijn Negende symfonie waarin hij indrukken en groeten uit die Nieuwe Wereld weergaf. Na drie jaar kreeg Dvořák heimwee naar zijn vaderland en verliet Amerika weer
Ook de dirigent van de avond, de tachtigjarige Edo de Waart, vertrok vanuit Nederland om zijn geluk te beproeven in Amerika en keerde voor een eerste keer terug naar Nederland. Van 1973 tot 1979 was hij de grote man in Rotterdam bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest als dirigent en artistiek directeur. Maar voor hem bleef Amerika trekken zodat hij weer terugging.
Maar dit is allemaal historie en ik leef wel in het heden. Toch was het alsof ik een Nieuwe Wereld in ging. Het was niet mijn eerste bezoek, na strenge Corona maatregelen, aan de Doelen in Rotterdam. In juni was ik er ook al een keertje alleen toen mocht de zaal nog niet vol zitten en moesten we mondkapjes dragen. Dat was een mooie avond maar toch wel vreemd. Nee bij dit bezoek leek het alsof alle maatregelen verdwenen waren, Maar dit was dan ook weer niet waar want om binnen te mogen komen moest je wel een corona app en ID laten zien naast je kaartje. Omdat ik redelijk vroeg was dat geen enkel probleem zodat ik het ervoer als gewoon als vanouds.
Maar dan, dan loopt de foyer vol met vooral feestelijk uitgedoste muziekliefhebbers. Jonge, wat oudere maar ook oude mensen klaar om een avondje te gaan genieten. Het was wel een beetje vreemd en na anderhalf jaar begon die Nieuwe Wereld zich een beetje te openen. En dan ga je de zaal in en zit je tussen twee oudere heren. Oeps, dat was een beetje raar maar ik heb dat gevoel toch maar snel van mij afgezet met het idee dat ook zij bij binnenkomst gecontroleerd waren en het niet direct types zijn die met de check de boel beduvelen.
Tja en dan begint het orkest te spelen en je kan weer genieten van het orkest, de dirigent en de muziek. Horen, zien en voelen wat een belevenis weer en twee uur lang genieten van de muziek, de mensen om je heen en de sfeer. Hopelijk kunnen we vanaf nu weer gaan genieten van die mooie dingen en vallen de maatregelen komende week mee. Want deze Nieuwe Wereld smaakt naar meer en volgende week is er al weer meer, want dan mag ik weer naar Rotterdam maar dan voor de eerste symfonie van Mahler. Maar deze avond was de start van de Nieuwe Wereld voor mij.
Living Blue met Machteld 