Eigenlijk zou ik nu bezig moeten zijn met de voorbereidingen van mijn vakantie maar ja het zal zo ondertussen wel duidelijk zijn die gaat dit jaar niet door. In plaats van Noorwegen, IJsland en Schotland blijf ik lekker in Nederland en maak hier een paar uitstapjes. En die korte uitstapjes moeten ook voorbereid worden. Nee hoor ik ben nog geen koffers aan het pakken want zover is het nog niet. Maar ik moet er wel rekening mee houden met de radio uitzendingen die ik moet maken.
Tja en dat leidt tot een drukke maandag. Eerste Delft Centraal. Het eerste uur was best rustig, terugblik op de wandeling met het exoskelet van het project March VI van de TU Delft en een gesprek met de 81 jaar oude amateur schilder Jean Piret die een tentoonstelling heeft in het Prinsenkwartier. Bewoog Koen, de piloot met dwarslaesie, zich met zijn exoskelet zich door Delft, Jean fietste met zijn schetsboek door verre landen als Syrië, Vietnam en Cuba.
Het tweede uur was, in ieder geval voor mij, wat moeilijker. Een gesprek over het Hospice in Delft en als je daarover praat komen ook de herinneringen aan José weer terug. Zij overleed op 52-jarige leeftijd in 2007 in dat Hospice, dat toen nog aan de Chopinlaan lag. Aanleiding voor het gesprek was dat het Hospice wil verhuizen naar een rustiger omgeving en ook meer ruimte nodig heeft. Maar we hebben ook volop aandacht besteed aan het mooie werk dat deze stichting doet voor terminale mensen.
Toch was ik over een ding echt verbaasd. De bestuursvoorzitter van de stichting Hospice en VPTZ (staat voor Vrijwillig Palliatieve Terminale Zorg) bracht zelf het onderwerp ter sprake. De VPTZ voor mensen die er de voorkeur aan geven thuis te sterven. De vrijwilliger gaan dan naar deze mensen toe voor kleine klusjes zoals boodschappen doen en eten klaarmaken en een gesprek. Van waar mijn verbazing? Mijn moeder moest gedwongen naar een verpleeghuis omdat ze niet langer meer voor zich zelf kon zorgen. We wisten toen dat ze niet lang meer te leven had en ze vond het vreselijk uit haar eigen omgeving te worden weggerukt. Waarom heeft niemand ons toen gewezen op deze mogelijkheid?
Na toch een inspannend tweede uur Delft Centraal even een kwartiertje rust en dan twee uitzendingen van Muziek Verleden opnemen. Pfffff was wel een zit maar het zijn leuke programma’s geworden. Luisteren dus de komende vrijdagen tijdens de lunch van 12 – 13 uur naar Omroep Delft. Je zou zeggen klaar is Kees en lekker naar huis maar niets was minder waar.
Nee ik had nog een uitzending te gaan. Een extra uitzending van Delft Centraal over Delft en haar recreatie mogelijkheden. Marcel Koelewijn van Hart voor Delft was mijn gast om 17 uur. Het was weer eens ouderwets een uitzending met slechts één gast voor het hele uur; heerlijk het leek bijna wel weer een uitzending van Living Blue. We begonnen met het verbod om te zwemmen in de Schie iets wat voor Marcel als brug- en sluiswachter een doorn in het oog is niet alleen het verbod maar ook dat de zwemmers zich niet bewust zijn van de gevaren als ze zwemmen op deze scheepvaart route.
Natuurlijk ook de blauwalg in de Delftse Hout en de Dobbeplas. Een vraag die hier nog onbeantwoord blijft is waarom we hier in Delft niet kijken naar de oplossing in Zoetermeer waar inmiddels de blauwalg al vier jaar onder controle is? Een vraag waar nog antwoorden op moeten komen. Betrokkenen komen nu weer terug van vakantie en Marcel heeft deze tijd gebruikt om zoveel mogelijk informatie te vergaren. Hij zal dus op de zijn bekende wijze dit nu verder oppakken. Laten we hopen dat ook Delft binnenkort verlost is van de hinderlijke blauwalg.
Tot slot maakte we nog een rondje Delftse Hout en Hertenkamp. De Delftse Hout is nog steeds als recreatiegebied goed onderhouden wat je niet kan zeggen van de Hertenkamp. Dit gebied is nog steeds recreatiegebied maar lijkt meer en meer op natuurgebied. Tijdens zijn rondgang met Toon Paap, ja die van de paardentram, hebben zij in de Hertenkamp geen eens een hert kunnen ontdekken. Volgens mijn technicus Roel van der Haak zijn die er nog wel.
Na dit gezellige gesprek kwam er eindelijk een einde aan een lange werkdag, waarop ik heel tevreden kan terugkijken. Maar ik was wel blij dat ik thuisgekomen niets meer hoefde te doen (behalve eten klaarmaken en het natuurlijk ook op eten) en met mijn benen op de bank lekker naar de TV kon kijken. Vanochtend ben ik wel verder gegaan met de voorbereiding van de redactievergadering van Delft Centraal die onze hoofdredacteuren voor ons gepland hebben.
Living Blue met Machteld 