De politieke slangenkuil

Gisteren gedeeltelijk het debat gevolgd in de Tweede Kamer. Verhitte discussies of Rutte nu de waarheid sprak of niet en wie hem, nog voor dat iedereen geïnformeerd werd, al inlichtte over het gespreksverslag. Vragen waar geen antwoorden op kwamen, nou ja de antwoorden van Rutte waren wel consistent. Hij had niet gelogen en hij herinnerde het zich niet dat hij gesproken had over Omtzigt. De vraag is ga ik dit geloven of niet?

Ik weet het niet. Alleen al het feit dat ook de verkenners het zich niet konden herinneren, is op zijn minst heel vreemd. Het gespreksverslag laat dus iets zien dat niet in de herinnering blijft van de gespreksdeelnemers. Wat ik ook heel vreemd vind is dat de fractievoorzitters vanochtend pas inzage kregen in hun gespreksverslagen. Als je dan een paar fractievoorzitters hoort zeggen dat er in de verslagen dingen staan waarvan ze zeggen: oh ja daar hebben we het ook over gehad, dan rijzen mij de haren te berge.

Zelf heb ik bij veel beleidsbepalende besprekingen en onderhandelingen gezeten en moest daar verslag van doen. Een uitdagende activiteit want snelheid en accuraatheid was hierbij steevast het devies. Ik zat vaak met mijn laptopje bij de gesprekken en maakte direct een verslag. De deelnemers zagen op een scherm mijn verrichtingen op het toetsenbord en na elk onderdeel keurde ze het verslag goed. Zo wie zo kregen de deelnemers aan het overleg na afloop ook een exemplaar van het verslag voor hun eigen dossier. Wel zo makkelijk om later zelf ook even terug te kunnen kijken bij het vervolg van de besprekingen.

Dus blijft de vraag wat is de rol van de ambtenaren die bij de gesprekken tussen de verkenners en fractievoorzitters zitten? Zoals eerder al gezegd hebben de verkenners en de fractievoorzitters de gespreksverslagen niet. Als dat namelijk wel zo zou zijn dan zou er niet zoveel geschorst hoeven te worden zoals eergisteren om die informatie boven tafel te krijgen. De ambtenaren maken kennelijk dus een verslag waarin hun interpretatie staat van het gesprek zonder dit achteraf ook even voor te leggen aan de gespreksdeelnemers en het te laten checken of het een goede weergave is van de besproken onderwerpen. Die ambtenaren kunnen dus “bijzaken” zoals een toelichting of voorbeeld bij een statement verheffen tot hoofdzaken en daarmee het proces beïnvloeden en in een niet bedoelde richting sturen terwijl zij alleen maar ondersteunend aan het proces moeten zijn.

Of Rutte de waarheid sprak toen hij zei dat hij zich niet kon herinneren dat hij over Omtzigt heeft gesproken tijdens het gesprek weet alleen hij. Ook de opmerking “stabiliteit” in de aantekening van de verkenners zelf wijst er volgens mij op dat in het gesprek de naam Omtzigt als toelichting over de stabiliteit binnen het CDA genoemd kan zijn. Daarmee neemt mijn vertrouwen in Rutte wel iets af maar ik geef hem nog wel het voordeel van de twijfel.

Een andere hoofdrolspeler in dit verhaal, Sigrid Kaag, heeft bij mij geen enkel vertrouwen meer. Eerst een verklaring via Mark Rutte en daarna als alles toch anders gaat lopen je distantiëren en volop in de aanval op Rutte gaan. Maar ja als diplomaat heb je geleerd hoe je zelf het beste buiten schot kunt blijven in dit soort netelige situaties om het vervolgens te gebruiken om er je eigen voordeel uit te halen. En dat is het nieuwe leiderschap waar mevrouw Kaag voor gaat. Daar zijn we dan klaar mee.

Vandaag gaat de formatie verder. De oude verkenners, het zijn er inmiddels vier, zijn bedankt er verwacht wordt dat er een informateur komt. Hopelijk iemand die zelf geen baat heeft bij zijn of haar adviezen. Het wordt afwachten maar ik had best een leuke avond gisteren met het kijken en bekritiseren van alles wat er daar in de Tweede Kamer gebeurde. Politiek is toch wel leuk maar er mag best wel wat veranderen zeker als het aankomt op de manier van vergaderen en het verslag leggen van bijeenkomsten en gesprekken.