Kerstnacht

Het is 24 december, de kerstnacht komt er aan. Ik ga terug in mijn herinneringen. De vroegste komen uit Rotterdam. Ik zie me nog staan even voor middernacht in de rij voor de kerk, Het Steiger, aan de hand van papa en mama om de feestelijk versierde kerk binnen te gaan. Een “gewone” latijnse mis, dat was nog zo in die tijd, en heel veel kerstliederen die je kende en dus kon meezingen. Daarna door de donkere nacht terug naar huis op de Meent langs de Laurenskerk. De eerste keer was ik ongeveer 7 jaar oud.

Vele keren in Het Steiger volgde tot we gingen verhuizen naar Delft. Daar was ik lid van koren, eerst van het koor van Stanislas en daarna van het St Hippolytus Ziekenhuis. Inmiddels was de aanvangstijd ook vervroegd naar 22 uur maar de gewoonte om toch naar de kapel te gaan bleef. Mooie diensten, nu in het Nederlands en zelf mooie meerstemmige muziek zingen naast de volkszang. Heel veel indruk op mij maakte in de Stanislas kapel Cees Hillenaar nadat op 24 december klasgenootje Paula door een verkeersongeluk om het leven was gekomen. Midden in die Winternacht ging de hemel open een liedje dat mij altijd nog aan die nacht herinnert.

Een keer weken we af van de gewoonte om in Delft naar de kerk te gaan. Voor de eerste keer op wintersport in de kerstvakantie. Het hotel in Going was op 24 december helemaal in kerstsfeer gebracht en voordat we door de sneeuw naar het dorpskerkje liepen hadden we nog een diner met kleine cadeautjes voor alle gasten. De dienst en liederen waren niet herkenbaar op de Stille Nacht na maar toch was het sfeervol. Na de dienst weer door de sneeuw en kou terug naar het hotel in de hoop dat we nog wat konden drinken. De teleurstelling was groot want het hotel was in rust en alle kerstversiering al weer opgeruimd. Zo onwerkelijk ook de volgende dat toen het gewone leven weer doorging met skilessen alsof het geen Kerst was. Voor mij dus nooit meer op wintersport tijdens de Kerst.

Nieuwe gewoontes voor de Kerstnacht kwamen er ook. Op Kerstavond naar Le Vieux Jean voor het menu de reveilles. Een culinair feestje eerst met z’n viertjes maar na José en papa moest ik in 2018 ook afscheid nemen van mama. Vorig jaar heb ik die draad weer opgepakt. Alleen met mijn herinneringen tussen “onbekende” en bekende vrienden in een warme en lieve omgeving aan het Kerstfeest te beginnen. Dit jaar zou ik ook gegaan zijn maar door de Corona wacht ik nu op mijn bestelling van Le Vieux Jean zodat ik vanavond kan beginnen met genieten van al dat lekkers.

Naar een kerk ga ik niet meer. Niet dat ik niet meer geloof want niets is minder waar. Maar mijn geloof is van mij en ik kan de rust in grote kerken niet vinden om daar bezig te zijn met mijn geloof. Ik doe dat het liefst alleen in de rust en intimiteit van mijn eigen huis. Ik ga vanavond ook niet naar een kerkdienst op TV kijken. Nee om middernacht ga ik luisteren naar de polyfonische klanken van I Muvrini uit Corsica of de Missa Creola uit Argentië. Morgen wat kerstliedjes draaien en daarna zit de eerste Kerstdag er voor mij weer op. Ik kijk er naar uit en wens jullie allemaal hele fijne kerstdagen.