Mag ik je even mee terug in de tijd nemen?

Column 15 december 2020

Gisteren was het dan zover, de harde lockdown en Nederland gaat op slot. Natuurlijk stond de hele avond weer bol van allerlei meningen die op de TV werden verspreid. Mensen en organisaties die vertelde dat ze nu wel erg zwaar getroffen worden. Zo vlak voor de kerst een periode waarin zij toch nog een jaar kunnen goedmaken. Tja ook de detailhandel moet er nu aan geloven en dat terwijl de horeca- en evenementen branche daar al veel langer mee te maken hebben. Voor de detailhandel nu ook even op de plaats rust en nadenken hoe zij in de komende periode toch contact kunnen hebben met hun klanten. Een tip, ga bij je collega’s uit de horeca eens kijken hoe zij zich herpakt hebben en probeer daar je voordeel uit te halen.

Maar goed voor mij ook weer even op de plaats rust en kijken wat deze maatregelen voor mij betekenen. Scholen gaan dicht dus ook geen fysieke zangles meer; misschien wel digitaal maar dat is toch minder als dat überhaupt dit keer wel gaat lukken. En als je dan toch zo zit na te denken dan denk je aan de tijd dat jij de leeftijd had van de jongeren die volgens eigen zeggen nu wel het hardst getroffen worden door de maatregelen. Zij hebben nu geen sociale contacten en de kansen op werk en een woning worden steeds kleiner. Tja maar hoe was dat toen ik zo’n 20 jaar was.

Ik zal het jullie vertellen. Na de middelbare school ging ik naar de Landbouw Hogeschool in Wageningen. Op kamers nou ja een klein zolderkamertje waar ik kon slapen en studeren. Geen eigen badkamer, toilet en keuken maar toch heel trots. De studie werd geen succes dus dan maar een gerichte beroepsopleiding zoeken. Dus weer terug naar huis bij mijn ouders en na mijn secretaresse opleiding heel veel solliciteren.

Wederom geen succes want ja de banen lagen niet voor het oprapen. Ik wilde graag weer een eigen onderkomen, ik stond al geruime tijd ingeschreven maar om een woning te kunnen betalen moest ik ook wel een baan hebben. Secretaresse ben ik toen niet geworden maar ik nam wel een ander baantje aan. Natuurlijk volgde ik ook een avondstudie om toch maar meer kennis te vergaren, want ik wilde verder komen.

Met het huisje ging het ook niet echt voor de wind. Na 10 jaar op de wachtlijst bij de gemeente kreeg ik op 31 juli eindelijk een verlossend telefoontje. Ik kon een appartement huren per 1 augustus en of ik maar dat maar gelijk wilde beslissen. Uitzinnig accepteerde ik dat appartement, zonder te weten wat ik eigenlijk huurde. Gelukkig kwam alles dit keer wel goed en zo’n week later mocht ik de sleutel gaan ophalen en ik heb in dat appartementje best lang met veel plezier gewoond.

Het werk? Secretaresse ben ik wel een paar keer nog geweest maar dat was vaak in de periode na reorganisaties. In periodes dat de banen niet voor het oprapen lagen en je, om verder te komen, toch maar andere baantjes aannam. Ik ben met heel veel creativiteit door mijn loopbaan heen gegaan. Heb hele leuke dingen mogen doen en die kwamen vaak per ongeluk op mijn pad. Met vallen en opstaan ben ik nu wie ik ben.

Tevreden met een rugzak vol ervaringen; mooie, vervelende en leerzame ervaringen. Ik heb het gedaan op eigen kracht en met eigen fantasie. Dat is dan ook de reden dat ik nu met een beetje afschuw kijk naar de jongeren nu. Voor hen is veel geregeld en als het dan een beetje tegen zit voor iedereen dan wijzen zij naar anderen die het voor hun onmogelijk maken om hun leven in te richten. Kom op jongens ga uit van je eigen kracht en fantasie en gebruik je energie om echt wat te bereiken. Het gaat niet altijd zoals je dat van te voren bedacht hebt, dat heeft ook mijn generatie ondervonden toen zij zo oud waren.