Daar is die dan de al bijna een week beloofde weeromslag. Na de super hittegolf met de daarbij horende hoge temperaturen dan nu aanzienlijk koeler. Nee hoor je hoort mij niet klagen ik vind dit wel lekker. Niet alleen maar ook de wind en een heel klein beetje ook de regen.
Tijd om ook de storm door mijn huis te laten gaan. Nu heb ik niet direct alle ramen en deuren tegen elkaar opengezet hoor. De ravage die dat zou hebben kunnen gegeven zou niet te overzien zijn en dan was ik nog langer bezig met het weer op orde brengen van mijn huis. Nee ik heb eindelijk een gezellig werkplekje gemaakt. En heel voldaan zit ik nu in dat knusse hoekje achter mijn bureau dit stuk te schrijven.
Gewoon met het anders opstellen van wat meubelen die ik allang heb is het zo gedaan dacht ik. Oké het water stond op enig moment wel op mijn rug want sjouwen en slepen met kasten en een bureau, opruimen van kasten en schoonmaken was toch lastiger dan ik dacht. Er moeten nu alleen nog maar wat plantjes bij dus dat gaat het volgende projectje worden.
Maar nog even terug naar het bureau waarachter ik nu zit te typen. Het was een van de eerste meubeltjes die ik van mijn zuurverdiende geld kocht toen ik de sleutel kreeg van mijn eerste huis aan de Guido Gezellelaan zo’n 40 jaar geleden. Het bureau kreeg een prominente plaats in de woonkamer van het twee kamer appartement en verhuisde mee naar Leeuwarden en later ook Leiderdorp. In Leiderdorp kreeg het een eigen kamer en dat was ook zo’n beetje het voorlopige einde van mijn werkplek want er kwam een moderner bureau.
Het bureau heeft later dienst gedaan bij mijn ouders aan wie ik het in bruikleen gegeven had. Het werd later een heel belangrijk meubelstuk voor mijn moeder. In haar laatste woning deed het dienst als bureau en eettafel. Ze was er heel erg aan gehecht en toen het er naar uitzag dat ze naar een verpleeghuis zou moeten en maar een paar eigen meubeltjes kon meenemen was het bureau het eerste en ook belangrijkste wat ze mee wilde nemen.
Nu staat het weer in mijn huis en de herinneringen aan dit meubelstuk blijven. Ik hoop dat ik achter dit bureau nog veel mooie verhalen kan schrijven en misschien staat er ook wel weer eens een bordje met iets eetbaars op; wie weet. Voorlopig ben ik heel blij en tevreden met mijn werkhoekje waar ook deze herinnering een plaats heeft gekregen.
Living Blue met Machteld 