Donderdag 4 juni is door minister Slob van Onderwijs uitgeroepen als Nationale Slaagdag. Wat een raar woord en als ik het typ dan zegt de spellingscontrole dat dit geen woord is. Oké vandaag is een speciale dag voor vele scholieren die officieel horen of ze zijn geslaagd. Nee het was niet de spanning of ze wel of niet geslaagd waren want dat wist iedereen al na de schoolexamens toen het centraal schriftelijk werden geschrapt als gevolg van de Corona crisis. Ze kregen vandaag de cijferlijst. Zo ook mijn neefje, hij was geslaagd en vandaag kreeg hij de cijfers. Dus een feestje, een verrassende ballon van zijn tante en twee taarten, een van zijn ouders en zus en de ander van zijn werkgever. Het zit er dus op voor hem en 14 juli krijgt hij zijn diploma. Gefeliciteerd kanjer!
Toch kromme tenen aan het einde van de dag. Dat kwam door een artikel in de Telegraaf. Ik ga er nu nog niet te veel op in want ik vind dit een mooi thema voor mijn volgende column. Waar dat artikel, dat de stoom nog steeds uit mijn oren doet komen, over ging? De titel was “Ouderen ontmoedigd om een terrasje te pakken” en dat was voor mij reden genoeg om verder te lezen. Het ging over de horeca die een oproep doen aan senioren, chronisch zieken en corpulente personen om de horeca te mijden. Zelfs een horeca ondernemer zegt dat er bij deze groepen geen begrip is voor de horeca. Nou ik vraag je, jongeren die na het consumeren van veel alcohol de weg kwijtraken vormen kennelijk geen risico.
Ik roep nu al bij deze de bovengenoemde groepen op om hun stem te laten horen. Ga als je niet ziek bent of je niet ziek voelt naar je favoriete stek in stad of dorp en geniet. Ook ik als senior, hoewel ik nog geen 70 ben, laat me niet kisten. Ik heb gisteren al horeca bezocht in Delft en ik weet dat ik daar meer dan welkom was. Ik laat me niet tegenhouden en willen ze me niet (meer) dan kom ik daar nooit meer terug. En ja, morgenmiddag ben ik ook weer bij Café van Ouds, de twee Kruikjes om samen met vrienden daar de (her)opening van de horeca luister bij te zetten en ik weet dat ik daar meer dan welkom ben. Hopelijk gaat het weer dan ook nog een klein beetje meewerken.
Living Blue met Machteld 