Ik maak me zorgen en misschien is dat wel onterecht. Na ruim twee maanden in een lockdown te hebben gezeten worden er nu maatregelen versoepeld. Het lijkt wel of we die twee maanden even gestopt zijn met leven en dat we nu weer uit onze slaap ontwaken. Maar we moeten ons wel realiseren dat het virus, de reden waarom deze maatregelen genomen zijn is er nog steeds. En dat is nu net hetgeen waar ik me zorgen over maak. Realiseert iedereen zich dat wel voldoende.
Vanaf 1 juni gaat er best wel wat veranderen ook voor mijzelf. Zo hoorde ik vanochtend dat het project “Binnenkijken” van Else Kramer gaat stoppen. Niet getreurd hoor want ze heeft een geweldige vervolg daarop bedacht zodat ze ook wat geld er mee kan verdienen. Maar binnenkijken is niet meer nodig omdat we nu weer naar buiten kunnen. Ja we mogen naar buiten maar er is nog steeds “als je ziek bent blijf je thuis”, het handen wassen, de 1,5 meter afstand en het vermijden van drukte.
Dat handen wassen en thuisblijven bij ziekte daarvan hoop ik dat iedereen dat ter harte neemt, maar die 1,5 meter is al veel lastiger om maar niet te praten van het vermijden van drukte. Ik verbaas me nog steeds de rijen voor winkels als het Kruitvat en Rituals en bouwmarkten. Ook als je op vrijdag en zaterdag naar de stad gaat veel drukte.
Ik bekijk het dus met scepsis als maandag, eerste pinksterdag, restaurants en terrassen weer opengaan. Komt er een run op de terrassen, is iedereen maandag in de stad te vinden en hoe zit het met het OV, waar je overigens een mondkapje moet dragen.
In ieder geval staat mijn besluit vast. Maandag ga ik niet de stad in, maar voor woensdag heb ik een tafeltje gereserveerd bij Plan B. Toch een beetje spannend.
Living Blue met Machteld 