
Dit weekend was het “even vergeten” voor mij en wellicht voor vele anderen. Hoewel het weekend nog niet afgelopen is kan ik nu al terug kijken op een fantastisch weekend maar ik voel me daar een ietsje pietsje schuldig over. Niet iedereen kan op dit moment doen als of er niets aan de hand is en genieten van wat op je pad komt.

Vanochtend werd ik wakker met de verschrikkelijke berichten over de situatie in Oekraïne. Deze mensen vechten voor hun land en hun leven. Dat zet je dan weer met een klap in de werkelijkheid. Ik heb hier ook voor Nederland en de rest van Europa geen goed gevoel over maar het enige wat ik kan doen is zoveel mogelijk het persoonlijke leed van deze mensen te verzachten als ze zich hier melden om even weer in vrijheid te kunnen leven en te hopen dat onze bestuurders de wijsheid hebben om de situatie niet verder te laten escaleren.

Ook even vergeten dat het campagnetijd is want ik kon er gisteren niet bij zijn. Jammer zeker ook omdat ons campagneteam een mooi statement maakte voor Oekraïne. Maar ook omdat het contact met mensen in de wijk ongelooflijk mooie momenten zijn. In gesprek gaan en echt luisteren naar mensen is in mijn ogen heel belangrijk.

Waarom moest ik dan verstek laten gaan. In de zomer van het vorige jaar kondigde fijne vrienden van mij aan dat zij zouden gaan trouwen op 26 februari 2022. Zet het maar in je agenda en ja een paar weken geleden kwam de uitnodiging om aanwezig te zijn bij dit huwelijk. Een uniek feit was dat dit nieuwbakken echtpaar twee jaar geleden op 14 maart de catering verzorgden voor de verjaardag van een vriendin. Het was het laatste feestje voor de lockdown die een dag later begon. En gisteren was het weer het eerste feestje na het voorlopige einde van bijna alle Corona maatregelen.

Het was een mooie dag met zonneschijn, veel vrienden en ook veel liefde voor elkaar. Voor degenen die in Delft zich nog de zondagmiddagen kunnen herinneren van Plan B, denk daar maar eens aan terug. Muzikale vrienden van Hilde en Erik zorgden voor een fantastische invulling van hun mooie dag die zij ook mochten vieren met de 96-jarige moeder van Erik.

Het eerste echte feestje na de Corona maatregelen was een succes en ik voel me nog steeds vereerd dat ik daar bij mocht zijn. Maar ook de vrijdag voor dit feestje was weer eens ouderwets. Een weerzien met mensen die we tijdens alle maatregelen nauwelijks gezien hadden bij Vanouds en daarna gezamenlijk eten in de Kromstraat. Met veel verbazing heb ik gekeken naar de enorme rij die stond voor de ingang van Steck toen we de Kurk verlieten.
Zoveel mensen die weer uit wilde gaan en feesten tot diep in de nacht. Oké ik ben wat ouder maar ik geloof niet dat ik in die rij had willen staan om binnen te komen. Dat houdt niet in dat ik hoop dat al deze mensen ook een leuke avond hebben gehad en dat het voor de horeca eigenaren ook een fantastische avond is geweest. Gelukkig konden we afgelopen weekend even vergeten en energie opdoen voor wat komen gaat.












