Tag: RPhO

Geplaatst op

Muziek is toch wel het mooiste wat er is

Ja muziek maakt me blij en de afgelopen week maar ook het volgende weekend kom ik in Delft weer volop aan mijn trekken. De vorige week begon weer met het uurtje zingen met Guus. Voorbereiden voor het Blauwe Podium dus met de teksten onder mijn arm naar het Bagijnhof waar het atelier van Guus is. Hij was zoals gewoon weer kritisch, geen schofel meenemen naar het Blauwe Podium en goed articuleren, Dank je Guus maar die schofel heb op het Bagijnhof gelaten voor de laatste hand aan de restauratie zodat we er van de zomer weer buiten kunnen zingen.

Naast de twee nummers die ik zou zingen op het Blauwe Podium ook nog een nieuw liedje met Guus gezongen. Een Franse chanson van Barbara die ik over een tijdje ook voor de trouwe toeschouwers ga zingen. Was dit op dinsdag op donderdag had ik ook nog een zangles bij Ron. Dat is altijd anders maar ook een feestje. Gelukkig bleef mijn stem nog steeds trouw bij me en ook de liedjes die ik daar kon zingen gingen geweldig. Nou ja met twee nieuwere nummers rommelde ik me nog wel naar het einde maar er kon wel een complimentje af. En hoe je het ook went of keert het klinkt leuk als de meester zegt dat hij trots op je is. Oeps lijk net een klein kind.

Maar het is niet alleen de populaire muziek die me blij maakt. Want ik mocht ook nog naar Rotterdam waar ik in de Doelen ging luisteren en kijken naar het Rotterdams Philharmonisch Orkest met een fenomenale Mahler 6, zijn Tragische Symfonie . Als je dat hoort en ziet voel je je zo klein en nietig en dan valt elke vorm van muziek die ik zelf maak in het niet. Het mooie van deze muziek vind ik dat je die niet alleen maar hoort maar ook, doordat ik naast het orkest zit, zie en mee beleef. Een mooie avond uit dus in mijn eigen Rotterdam.

Het weekend kon beginnen en die bracht nog meer mooie muzikale momenten met zich mee. Natuurlijk het Blauwe Podium maar zeker ook de herdenking van de verjaardag van Kor van Velzen. Zeven jaar geleden overleed hij maar hij was toen bezig met een groot feest met zijn muzikale vrienden. De opbrengsten van dat feest, EnKOR, zouden voor Kika zijn. Nu zeven jaar later op de dag dat hij 77 geworden zou zijn, hebben zijn vrienden uiteindelijk dit feest georganiseerd. En een feestje was het met een opbrengst van een kleine 3.500 euro voor Kika.

Ja en dan nu zitten we aan de vooravond van het Delftse Bluesfestival. Ik ga natuurlijk naar de stad alleen zal ik niet proberen me in kleine kroegen naar binnen te wurmen want het is zoals altijd heel erg druk tijdens dit festival. Ik zoek de wat grotere gelegenheden op en het wil dat zangleraar Ron in zo’n gelegenheid optreed. Dus daar ben ik in ieder geval te vinden. En wat ik verder in de stad ga doen? Met het programma in mijn tas ga ik kijken waar er bekenden optreden en als het kan ga ik daar ook even luisteren. Ik ben er in ieder geval weer bij want daarna is het met de muziek weer even wat minder. Wel blijf ik zelf verder oefenen voor het volgende Blauwe Podium op zaterdag 9 maart.

Geplaatst op

Energie

Het mooie weer dat nu wat langer lijkt aan te houden geeft me energie. Niet dat ik dat nou echt nodig had want in de afgelopen week zijn er zoveel dingen op mijn pad gekomen dat ik op enig moment ook een beetje aan het stuiteren was. Maar goed het mooie weer draagt dar natuurlijk ook een steentje aan bij. En met het mooie weer vertoef ik dus weer veel op mijn balkon. Niet nadat ik het voor de zoveelste keer weer voorzien heb van verse planten.

Helaas heb ik het liefdeskoppel Duif daarbij wel de toegang tot mijn plantenbakken ontzegd. Wel op een diervriendelijke en natuurlijk en manier. Ik heb “de Kraaij” uitgenodigd en die heeft er voor gezorgd dat ook bij mijn buren familie Duif geen woonplek meer zoekt. Mijn balkonnetje ziet er weer kek uit dus ik kan daar weer even een beetje tot rust komen (de oude dame?🤣

Wat mij in de afgelopen week ook weer energie gaf waren de gesprekken die ik mocht voeren. Zoals over de radio. Ik kreeg de vraag van een beoogd vrijwilliger of zijn inspanningen bij Omroep Delft hem energie zouden gaan geven of dat het meer een trekken aan een dood paard zou gaan worden. Tja wat moet je daar nu op antwoorden. Eigenlijk was het simpel het is gewoon wat je er zelf van maakt en wat je verwacht. Dat dode paard is dus voor iedereen anders.

Maar het gesprek ging wat mij betreft de goede kant op want we er kwamen steeds meer nieuwe initiatieven en mogelijkheden. Na zo’n anderhalf uur heel veel uitgewisseld te hebben waren we beiden geïnspireerd om vast te stellen dat we niet aan dat dode paard aan het trekken waren. Vol nieuwe energie vertrok ik naar mijn volgende “feestje”. De zangles met Ron. Nieuwe nummers zingen en voorbereiden op het Blauwe Podium van 17 juni en de Open Dag van Rootz op 25 juni. Alles staat nu in de grondverf en vanochtend heb ik bij Guus de drie nummers voor beide programma’s gezongen. Met nog wat aanwijzingen van hem en nog een les bij Ron heb ik er weer alle vertrouwen in. Ik ben er klaar voor!!

Maar niet alleen zelf muziek maken is inspirerend en geeft energie. Afgelopen zondag was er een jubileum concert “Come Together” van het koor New Sound Delft (zo’n 10 jaar geleden was ik nog niet goed genoeg voor dit koor🤪). Ook de Theater musicalgroep Phoenix Vocals traden daar op. Zij gaven een fantastische show maar het was ook genieten met New Sound Delft.

En daarmee houdt de muziek voor mij niet op. Morgen naar een optreden van een ander koor waar ik wel bij gezongen heb: All That Jazz in Hal 015 en dan als afsluiting van het seizoen vrijdag in de Doelen Rotterdam de Grande Finale met Trifonov en Shani. Bij daat laatste bezoek kan ik niet om de zwarte vrouw met nike’s heen die sinds kort op het Stationsplein in Rotterdam staat. Ik ben benieuwd. Hopelijk ben ik zaterdagochtend weer terug op aarde want dan hebben we een Fractiedag in Delft. Ik ga er vanuit dat dit ook een zeer inspirerende dag gaat worden.

Geplaatst op

Rotterdam

Het was me het weekendje wel zeg. Een weekend waarin Rotterdam de hoofdrol speelde dus, hoe kan het ook anders, een fantastisch weekend. Na een hele lange tijd niet meer in de Doelen te zijn geweest mocht ik dan eindelijk vrijdagavond weer.

En dan te bedenken dat dit concert dit weekend driemaal werd uitgevoerd. De man die in de Doelen achter mij zat op vrijdagavond zou alle drie de uitvoeringen bijwonen evenals het optreden van het RPhO een week later in Amsterdam. Het was een bijzonder concert het was het Herdenkingsconcert waarin de tweede symfonie van Mahler werd gespeeld. Het RPhO was weer fenomenaal, indrukwekkend en adembenemend, Het orkest steeg echt boven zich zelf uit en dat kon ook gezegd worden van de solisten maar zeker ook van het koor. Een hele mooie belevenis dus.

Dat er in Rotterdam in het afgelopen weekend nog iets stond te gebeuren werd al duidelijk toen ik het Centraal Station uitkwam. Voorbereidingen voor zondag waren daar al getroffen want er waren poortjes gemaakt om het station in en uit te gaan. Er was zoveel vertrouwen dat Feyenoord met de wedstrijd tegen Go Ahead de titel zou gaan pakken. Achteraf gezien was het puur toeval dat ik vrijdagavond al in Rotterdam was want bij het boeken van dit concert heb ik best wel getwijfeld of in niet op zondagmiddag zou gaan. Uiteindelijk was het zondag 14 mei dus de dag waarop in 1940 het bombardement plaatsvond. Maar toch bij het boeken werd het vrijdagavond.

Zo kon ik niet alleen met volle teugen van het concert genieten maar ook kijken naar de wedstrijd en voor mezelf een klein feestje bouwen toen Robin en Gio de schaal aan Orkun uitreikte. Wat een ontlading en wat ben ik trots dat het echt feest was zondagavond in het centrum van de stad.

Tja en dan moet je ook wel de huldiging volgen. Eigenlijk was daar geen tijd voor maar voor iedereen helaas ik heb het wel gedaan. Met soms ook wel emoties van vreugde en ook een klein traantje bij de interviews met supporters die met Stichting Ambulance Wens op de Coolsingel aanwezig waren. Mooi ook dat Okrun en Justin bij deze mensen langs gingen voor een praatje, handtekening en een foto.

Oké tijd voor sentimenteel doen is nu weer voorbij en het werk roept weer. Een mooi begin van de week met beelden van de stad waar ik geboren ben en die nog steeds in mijn hart zit. Ik kan er deze week weer tegenaan met in ieder geval een project op de agenda: het fotoboek van de “Mediterranean Rivieras” maken.