Ik heb het druk

Het stond vanochtend in de krant. “Actieve senioren blijken gezonder en gelukkiger”. Iets wat ik alleen maar kan onderschrijven maar er is ook een nuance. Toen ik stopte met werken wilde ik alleen maar leuke dingen doen. Met dezelfde snelheid verder gaan maar dan alleen maar met leuke dingen en het idee “ze leefde nog lang en gelukkig¨. Maar die vlieger ging niet helemaal op. Want daar werd ik niet echt gezonder van. Nee ik werd niet ziek maar ik voelde me dood ongelukkig want de leuke dingen werden verplichtingen en daar zag ik tegenop.

Het had een verkeerde kant op kunnen gaan als ik zelf niet aan de bel getrokken had en tja ook corona een helpende hand toe stak. Stop! alles stond even stil ik kon weer “beter” worden en tot rust komen. Gezondheid is dus een groot goed maar dat hebben we niet altijd zelf in de hand. Zo ook die dame in het artikel die actief was maar nu met long-covid gedwongen thuis zit en weinig meer kan. Corona gaf me de tijd om te kijken naar dingen die ik kon gaan doen om de lock-down door te komen maar het had ook anders gekund.

Tot zover de nuance want waar ik in die rustperiode ging ontdekken dat het leuk en uitdagend was om te gaan wandelen met mijn fototoestel, online te gaan zingen en dat ook op te nemen en te gaan schrijven. En wat ik nooit gedacht had, ik vond het leuk om de lokale politiek te volgen. Aanvankelijk voor de radio maar later draaide dat om en wist ik dat ik actief daaraan wilde meedoen om aan de wieg te mogen staan van mooie veranderingen.

En kijk waar ik nu sta. Als commissielid voor Sociaal Domein & Wonen doe ik mee in de Gemeenteraad en ben ik sinds kort coördinator audio. Jammer genoeg wil ik zolang ik betrokken ben bij de lokale politiek zelf geen actuele programma’s meer presenteren maar wie weet komt dat wel weer op mijn pad. Twee grote uitdagingen waarbij ik nog steeds mag en kan meedoen in Delft. En wie had ooit gedacht dat ik zoveel plezier zou beleven aan zingen op het Blauwe Podium. Wow dit had ik nooit bedacht toen ik stopte met werken.

Het enige wat ik blijf doen is reizen en dat is volgens vele wel gelinkt aan mijn seniore status. Deze zomer stap ik weer twee keer aan boord van de Rotterdam om naar Noorwegen te gaan. Maar ook hier zie ik geen link naar die status want ik zie veel jonge(re) mensen zelfs aan boord van de Holland America Line. Ik heb dan ook nog heel mooie herinneringen aan de reizen samen met mijn nichtje en neefje, beide twintigers, aan boord van de Rotterdam heb gemaakt.

Ik ben gelukkig en gezond zodat ik dat allemaal kan doen en actief kan blijven want ik geniet van al deze nieuwe uitdagingen en kansen. Wat mij betreft had een wetenschappelijk onderzoek niet nodig geweest want ik kan alleen maar zeggen “I told you so”. Maar voorlopig kan ik met recht zeggen “ik heb het druk”.

Ouder worden

Ouder worden we allemaal en we kunnen daar niets tegen doen. Dus dat is een gegeven maar dan …….. wat moeten we doen als we ouder worden. Eerst even iets zeggen over leeftijd. Ik hoor al best een tijdje dat ik “op leeftijd ben”. Daar heb ik geen moeite mee want dat cijfertje bepaalt niet hoe ik mee voel. Ja ik voel me veel jonger en waarom? Ik sta nog vol in het leven en onderneem nog steeds nieuwe dingen.

Maar waarom dan wel stilstaan bij ouder worden. Afgelopen dagen werd ik met dit thema geconfronteerd op een bijzonder mooie en fijne manier. Allereerst was ik zondag welkom in het Praathuis in het Dock van Delft. Daar had Wim, een goede vriend en de samensteller van het programma Muziek Verleden bij Omroep Delft een Muziek Café georganiseerd. Nou ja hij niet alleen want een tweetal vriendelijke dames “op leeftijd” hadden ook hun steentje bijgedragen. Maar onze Wim verzorgde de muziek. Het was gezellig in het Praathuis met een wijntje en een hapje en leuke gesprekken. Ook heb ik nog gedanst op de gezellige klanken. Er waren dames die ook nog eens gezellig zaten te breien en ook het glaasje advocaat met slagroom ontbrak niet.

Zeker een activiteit die navolging verdient. In het Praathuis in ieder geval maar misschien kan zo’n idee ook op andere plaatsen worden opgepakt. Het is goed te zien dat meerdere mensen zo veel plezier beleven aan zo’n middag die in principe heel eenvoudig te organiseren is en de initiatiefnemers waren allemaal stuk voor stuk creatievelingen “op leeftijd”.

Met nog de positieve vibes in mijn hoofd ging ik maandagavond naar Theater de Veste waar de documentaire “Oud worden en dan” zijn première beleefde. Een film gemaakt door en voor senioren. Frits die de avond inleidde zei dat de senioren allemaal een stuk jonger waren geworden tijdens het maken van de film en ook veel bijgeleerd hadden. Maar op de inhoud was de film ook heel inspirerend. Mensen “op leeftijd” die nadachten over hoe ze ouder wilden worden, hoe ze dan wilden wonen en wat ze wilden doen. Maar ook hoe zij dit samen ook waar kunnen maken. Want in de film werd ook het thema eenzaamheid belicht. Contact zoeken met je buren, samen eten maar ook creatief en sportief samen bezig zijn.

Toen we zoals gewoonlijk het licht in het theater weer uit mochten doen hadden we er allemaal een hele gezellige maar vooral ook inspirerende avond op zitten. Jammer alleen dat je dan de volgende ochtend in de krant moet lezen dat een woningcorporatie mensen “op leeftijd” bericht dat de ruimte waar zij elkaar regelmatig ontmoeten moet sluiten. Voor hen geen gezellige koffiemomenten meer en weer terug naar hun eigen appartement. Ik denk dat de betreffende corporatie ook maar eens naar de film moeten kijken en daaruit hun les moet trekken.