Het is een sombere tijd voor velen van ons. De berichtgevingen vanuit Israël zijn niet erg hoopvol. Ook in ons land zien op een paar plaatsen mensen die tegenover elkaar staan als zij hun mening over de situatie ventileren. Op de Social Media hoef je nu al helemaal niet meer te kijken.
Jaren geleden was ik in Israël en dat heeft grote indruk op me gemaakt. Een mooi land met mensen van verschillende afkomst Joods, Palestijns en meer, die ons toeristen trots het erfgoed van hun land lieten zien. Ze werkten samen en gaven ons, ondanks de dreigingen, een veilig gevoel. Maar goed er wordt daar nu gevochten en er vallen veel slachtoffers.
Ik was vanmiddag dan ook heel verdrietig toe ik na een kort gesprek met een goede kennis naar Guus vertrok. Even een uurtje zingen ter voorbereiding op het Blauwe Podium van zaterdag. Ja ik wist wel wat ik zou gaan zingen maar door de gebeurtenissen veranderde ik van plan. Ik ga Imagine van John Lennon zingen, voor mij een lied over vrede. Het mag afgezaagd zijn maar mijn gevoel is goed, Wat de andere liedjes gaan zijn daar moet ik nog een ei over leggen.
Een uurtje zingen bij Guus heeft me wel een minder verdrietig gevoel gegeven en ik weet dat ik tot zaterdag nog even goed moet oefenen maar het zingen, de muziek heeft me getroost. Als je wilt komen luisteren het Blauwe Podium is op zaterdag 14 oktober van 14 – 16 uur bij Open aan het Vesteplein.
Gisteren was het dan Internationale Vrouwendag. Nu heb ik meestal niet zoveel op met dit soort dagen waarin een bepaalde groep extra aandacht krijgt. Maar omdat ik nu eenmaal een vrouw ben, wil ik er toch wel wat aandacht aan besteden hier in mijn blog maar ik wil ook nog even terugkijken naar gisteren waar we op uitnodiging van GroenLinks waren uitgenodigd voor een bijeenkomst met vrouwen.
Gingen we vorig jaar met elkaar wandelen dit keer werden we ontvangen in Het Postkantoor in het centrum van de stad en daar gingen we met elkaar in gesprek. Het thema van de gesprekken ging over waarden en hoe we daar mee omgaan in ons werk en in de politiek. Voor mij zelf is de grootste waarde wel RESPECT maar ook eerlijkheid en empathie. Wij hadden in ons groepje daar een leuk gesprek over, waarbij we tot de conclusie kwamen dat er wel naar balans gezocht moet worden.
Ik vertelde dat ik mezelf zeker na een lastige dag letterlijk in de spiegel aankijk met de vraag hoe ik het er af gebracht heb. Ik zeg dan tegen mijn spiegelbeeld dat ik goed bezig geweest ben en blij kan zijn met mezelf, ik geef me dan een schouderklopje. Aanvankelijk leverde dat wat verbazing op maar goed dat is dan zo. Maar toen een van de deelneemsters zei dat echt iets is wat vrouwen doen en dat je dit niet bij mannen kon verwachten moest ik haar toch teleurstellen. Ik had dit “afgekeken” van een man en wel van Felix. Zij was daar verbaasd over.
Felix was toen ik met hem in aanraking kwam voorzitter van onze OR. Er lagen ook toen al lastige zaken op ons OR-bordje en we moesten best lastige adviezen geven en besluiten nemen, die consequenties voor veel collega’s hadden. Maar daarbij moesten we ook het bedrijfsbelang in de gaten houden. Het was Felix die ons toen vertelde dat hij vaak dit gesprek met zijn spiegel aanging en dan ook wist dat hij voor zijn geweten op de goede weg zat en integer gehandeld had.
Na de samenvatting van alle gesprekken had ik een toch wat wrange smaak ondanks de heerlijke hapjes van het Postkantoor. Vrouwen hadden het toch veel moeilijker en werden meer achtergesteld ten opzichte van de mannen en wat mij betreft ontstond er een beetje een anti-mannen sfeer. Wat mij betreft leveren we allemaal, mannen en vrouwen, op onze eigen manier een zo goed mogelijke bijdrage aan onze samenleving. Daar moeten we RESPECT voor hebben. Blijf alsjeblieft altijd jezelf en geef ook aan wanneer je iets niet acceptabel vindt, Er over praten is veel beter dan escaleren.
Ondanks mijn kritische noten was het toch een gezellige middag waar we ook nog eens gelachen hebben. Nu gaan we ons opmaken voor het Raadsweekend vanaf vrijdag in de mooie omgeving van Soesterberg. Hopelijk wil het weer wel een beetje meewerken want ik heb niet zoveel zin meer in een witte wereld. En als kers op de taart mag ik zaterdagmiddag ook weer zingen op het Blauwe Podium met Guus bij OPEN. Ik heb twee mooie liedjes uitgezocht. Dus mijn weekend wordt weer top.
We zitten al weer in de tweede week van januari en dat betekent dat alles weer van start gaat. Na een weekje bijkomen van alle kerst-stress kunnen we ons weer druk gaan maken over de dingen om ons heen. De kerstbomen zijn opgeruimd, tenminste bij mij want ik zie nog steeds dat mensen er nog steeds mee bezig zijn. De liften liggen bezaaid met naalden en ook in de ruimte waarin de vuilniscontainers staan vind ik regelmatig nog kale maar ook nog geheel versierde kerstbomen aan. Tja de moet hem maar kwijt en geen zin hebben om hem te ontdoen van ballen en verlichting. Volgend jaar dan maar weer een nieuwe look voor de kerstboom.
Inmiddels zijn op een paar kerstrozen na is bij mij alles weer ontwaakt en wil ik graag het voorjaar weer begroeten met verse planten en bloemen. De eerste hyacinten staan weer in bloei. Ook heb ik mijn plekje achter mijn bureau weer gevonden. Voorbereiden van vergaderingen, Muziek Verleden maar ook het Blauwe Podium.
Laat ik maar met het laatste beginnen. A.s. zaterdag is er weer een Blauw Podium om 15 uur bij Open aan het Vesteplein. In het weekend kreeg ik al van Guus de vraag welk nummer ik daar wil gaan zingen. Zelf was ik er nog niet uit, dus ik heb de nummers waartussen ik twijfelde aan hem gestuurd. In overleg hebben we vastgesteld dat het The Rose van Bette Midler gaat worden. Nu nog even wat opfrissen, morgen met Guus en donderdag met Ron en dan gaan we er weer voor.
Ook Muziek Verleden wordt komende vrijdag bij Omroep Delft weer een feestje. Yes we hebben wat te vieren want het is de 150ste aflevering die Wim, Emmy en ik gaan maken. En geloof het of niet op deze vrijdag de 13e hadden we Polle Eduard al uitgenodigd voor we dit wisten. Echt toevallig dus maar wel heel leuk en feestelijk. Polle heeft twee nieuwe songs gemaakt en dat is voor ons reden om een uitzending aan hem te besteden. Samen met Polle gaan we zijn favoriete nummers draaien en hij gaat ons vertellen waarom deze nummers bijzonder voor hem zijn. Je kunt dus zeggen het Muziek Verleden van Polle Eduard.
En dan begint natuurlijk ook weer de gemeentepolitiek met haar vergaderingen. Na een gemoedelijke en gezellige Nieuwjaarsreceptie hebben we inmiddels ook al weer de eerste fractievergadering achter de rug. De politiek heeft overigens niet stil gestaan want in de pers zagen we de afgelopen week verschillende politiek getinte stukken staan. Over de Buytenweye in Delft, de Wildopvang en tot slot de nascheiding van afval. Zo zie je maar weer dat we ten alle tijden alert moeten blijven hoewel het soms misschien wel beter is om eerst goed na te gaan wat er werkelijk aan de hand is. Maar dat is mijn bescheiden mening en daar moeten jullie het voor dit keer maar weer mee doen.
Ik had het al een keer genoemd. Afgelopen zaterdag was het Blauwe Podium te gast bij OPEN. En dat alles was om de opening van de tentoonstelling van Collectief Wonen Delft luister bij te zetten. De tentoonstelling laar een selectie van 10 unieke voorbeelden zien en brengt alle aspecten van het collectief wonen in beeld. Naast heldere beschrijvingen zijn de voorbeelden voorzien van uitgebreide plattegronden.
In het interactieve deel van de opening werd aan de genodigden vragen gesteld over o.a. wat ervaringen met collectief wonen waren en wat een overwegingen zouden zijn om ook aan een collectieve woonvorm deel te nemen. Een belangrijke vraag die hierbij aan de orde kwam is hoever je wilt gaan met het gezamenlijk gebruik maken van de collectieve voorzieningen. Is fat alleen de tuin of gaat het verder met de bijvoorbeeld keuken en badkamer. Een heel interessante vraag.
Maar goed hoewel ik dit een interessante onderwerp vind kwam ik hier toch voornamelijk om een bijdrage te leveren aan het Blauwe Podium van Guus Westdorp. En ook dat was weer een feestje waarvan je hier een paar foto’s ziet.
Living Blue met Machteld 