Ouder worden we allemaal en we kunnen daar niets tegen doen. Dus dat is een gegeven maar dan …….. wat moeten we doen als we ouder worden. Eerst even iets zeggen over leeftijd. Ik hoor al best een tijdje dat ik “op leeftijd ben”. Daar heb ik geen moeite mee want dat cijfertje bepaalt niet hoe ik mee voel. Ja ik voel me veel jonger en waarom? Ik sta nog vol in het leven en onderneem nog steeds nieuwe dingen.
Maar waarom dan wel stilstaan bij ouder worden. Afgelopen dagen werd ik met dit thema geconfronteerd op een bijzonder mooie en fijne manier. Allereerst was ik zondag welkom in het Praathuis in het Dock van Delft. Daar had Wim, een goede vriend en de samensteller van het programma Muziek Verleden bij Omroep Delft een Muziek Café georganiseerd. Nou ja hij niet alleen want een tweetal vriendelijke dames “op leeftijd” hadden ook hun steentje bijgedragen. Maar onze Wim verzorgde de muziek. Het was gezellig in het Praathuis met een wijntje en een hapje en leuke gesprekken. Ook heb ik nog gedanst op de gezellige klanken. Er waren dames die ook nog eens gezellig zaten te breien en ook het glaasje advocaat met slagroom ontbrak niet.
Zeker een activiteit die navolging verdient. In het Praathuis in ieder geval maar misschien kan zo’n idee ook op andere plaatsen worden opgepakt. Het is goed te zien dat meerdere mensen zo veel plezier beleven aan zo’n middag die in principe heel eenvoudig te organiseren is en de initiatiefnemers waren allemaal stuk voor stuk creatievelingen “op leeftijd”.
Met nog de positieve vibes in mijn hoofd ging ik maandagavond naar Theater de Veste waar de documentaire “Oud worden en dan” zijn première beleefde. Een film gemaakt door en voor senioren. Frits die de avond inleidde zei dat de senioren allemaal een stuk jonger waren geworden tijdens het maken van de film en ook veel bijgeleerd hadden. Maar op de inhoud was de film ook heel inspirerend. Mensen “op leeftijd” die nadachten over hoe ze ouder wilden worden, hoe ze dan wilden wonen en wat ze wilden doen. Maar ook hoe zij dit samen ook waar kunnen maken. Want in de film werd ook het thema eenzaamheid belicht. Contact zoeken met je buren, samen eten maar ook creatief en sportief samen bezig zijn.
Toen we zoals gewoonlijk het licht in het theater weer uit mochten doen hadden we er allemaal een hele gezellige maar vooral ook inspirerende avond op zitten. Jammer alleen dat je dan de volgende ochtend in de krant moet lezen dat een woningcorporatie mensen “op leeftijd” bericht dat de ruimte waar zij elkaar regelmatig ontmoeten moet sluiten. Voor hen geen gezellige koffiemomenten meer en weer terug naar hun eigen appartement. Ik denk dat de betreffende corporatie ook maar eens naar de film moeten kijken en daaruit hun les moet trekken.
Living Blue met Machteld 