En dan passeren we de poolcirkel

Maar voor we dat gaan doen is er eerst nog een dag in Trondheim en daar was ik nog nooit geweest. Sterker nog ik ben nog nooit zo noordelijk geweest. Tja en wat ga je dan doen. Zelf wat rondlopen of een excursie. Het werd een excursie maar die begon pas om 13:00 uur dus ik dacht ik ga het stadje wel een beetje op mezelf verkennen.

Een volledig verkeerde inschatting dus. We lagen in de haven en die lag nu niet direct op loopafstand van de stad. Dus na een flinke wandeling door de haven met z’n Rockmuseum en mega groot congrescentrum met hotel weer terug naar het schip, lunchen en wachten op vertrek. 

Het werd een leuke tocht door de stad. Kleiner dan Oslo maar toch meer stad dan Bergen. Trondheim is een opmerkelijke moderne stad ook in het oude gedeelte. Dit komt omdat de stad zoals zoveel andere steden inmeerdere keren is afgebrand en weer opgebouwd. Daarnaast heeft de stad de grootste Noorse universiteit en is er veel innovatie.

Onze gids had ook in Trondheim gestudeerd en kon ons heel veel daarover vertellen maar toen we vroegen onder wat voor een boom we stonden moest hij het antwoord schuldig blijven. Het was wel een typische boom en met de beperkte bomen kennis had ik ook geen idee wat het was. In mijn ogen kwam een esdoorn (maple) wel het dichtsbij maar de gids beweerde met grote stelligheid dat dat geen maple was. Oké jij je zin. 

Onze gids bracht ons naar een heel mooi uitkijkpunt zodat we konden uitkijken over de stad met middenin de historische kathedraal die we eerder bezocht hadden. Na het uitkijkpunt naar het openluchtmuseum. Oef…. het zullen echt wel originele huizen zijn geweest die hier opnieuw zijn opgezet maar het was allemaal zo gemaakt. Hier begon het te regenen maar gelukkig werd het droog en zonnig dus ik kon in de openlucht nog even genieten van het zonnetje. 

Dat brengt me op dag 6. De dag dat we om 06:30 uur de poolcirkel passeerde. Je voelt er niets van, erger nog ik lag toen nog te slapen en by the way het is geen vast lijntje. De kapitein vertelde dat de poolcirkel een plek had ten opzichte van de stand van de zon en dat deze bewegende cirkel per jaar zo’n 5 cm naar het noorden opschuift. Weer een duidelijk teken dat onze aardbol in beweging is. Ja, ik stop nu wel even hiermee. 

We varen nu al even boven de poolcirkel. Het is nog steeds niet echt koud maar wel koeler en bewolkt. We varen nu langs de kust en op een of andere manier ziet het er hier toch wel anders uit. Ik ga zo maar even kijken of ik het een beetje kan vastleggen op een paar foto’s. In ieder geval zijn we morgen in Hammerfest en dan zien we wel verder. 

Mijn fotoboek is klaar!!

Het was keuzestress maar het is gelukt: mijn fotoboek is klaar en ook online beschikbaar. Het was best wel een klus maar hier in mijn koele werkhoekje was het best te doen en het was heerlijk om op deze manier terug te kijken naar een hele mooie reis. Als je nieuwsgierig ben dan kun je het boek hier zien klik dan hier en je kunt het inkijken.

Skjolden en Andalsness, ik heb er geen actieve herinnering aan

Ja twee steden waar de reis vervolgens heen gaat en twee steden waar ik eerder geweest ben. Maar zoals in de titel ik heb er geen actieve herinnering aan. En eigenlijk is dat voor Skjolden vreemd. Ik was daar voor de eerste keer in 2019 dus zo’n drie jaar terug op mijn een na laatste cruise. Ik heb de foto’s nog terug gezocht en ja daar was het dorpje. Ai dat heeft dus geen indruk op mij gemaakt. Maar dit keer wel. 

Een tocht met de naam de Best of Skjolden en dat hebben we inderdaad gezien. Nee niet de Jostendalsbreen, die ik drie jaar geleden ook wilde bezoeken maar die toen vol was. Overigens is dit een populaire excursie want deze was al in maart volgeboekt. Nee we gingen naar Jotunheimen een prachtig natuur gebied zeker als het weer ook op een niet Noorse manier meewerkt.

Ook het bezoek aan een Staffkirche was indrukwekkend. We kregen een mooie uitleg over het ontstaan van dit soort kerken en hoewel de kerk in Lom niet de oudste was stond hij wel op de Unesco Wereld Erfgoedlijst. Na de lunch in het hotel waar ik drie jaar geleden ook geweest moet zijn weer langzaam terug naar het schip met nog een paar mooie fotostops. Dus mijn camera heeft ook zijn werk weer gedaan. 

Wat niet zo vreemd is, is dat ik geen actieve herinnering meer heb aan Andalsness. Wanneer was dat ook alweer? Ja in 1966 toen ik met de familie per auto een tocht maakte als 13 jarige door de Noorse “wildernis”. En dat is al een hele tijd geleden maar goed nu weer terug. Mijn herinnering vertelde me dat we toen van Geiranger kwamen. Een belangrijke bevolkingsgroep aldaar zijn de Trollen en die waren ook volop aanwezig bij onze eerste stop met oma Trol op de motor.

Met een paar fotostops, passeren van zeer brede tegenliggers en daarbij ook nog een stukje achteruit rijden kwamen we boven bij de waterval en de steilste wand van Noorwegen en misschien wel van Europa aan. En wat was dat de moeite waard. Wat was het mooi daarboven. De indrukwekkende waterval die met veel geweld naar beneden kwam. Oké was er geen actieve herinnering meer aan toen deze tocht heeft wel degelijk indruk op mij gemaakt.

Wat tijdens de twee tochten ook interessant was waren de verhalen over de gletsjers, de sneeuw en het ijs. Tja in Noorwegen weet men dat om de 10.000 jaar een ijstijd over gaat om een warme periode zonder ijs en andersom. Het ijs wat er nu ligt in de gletsjer is nu ongeveer 8.000 jaar oud dus over 2.000 jaar dan moet Noorwegen het weer 10.000 jaar zonder ijs doen. Ehhh….. klimaatcrisis?

En dan het verhaal over de Geirangerfjord en een Tsunami. Er wordt binnen niet al te lange tijd verwacht dat er grote rotsblokken rond de Geirangerfjord loskomen en met veel geweld in de fjord vallen. Hierdoor zou Geiranger worden getroffen op een grote tsunami. Hopelijk gebeurd dit niet in augustus maar niemand weet precies wanneer dit staat te gebeuren. Fingers crossed dus maar. De natuur is onverbiddelijk.Â