
Het was me het weekendje wel zeg. Een weekend waarin Rotterdam de hoofdrol speelde dus, hoe kan het ook anders, een fantastisch weekend. Na een hele lange tijd niet meer in de Doelen te zijn geweest mocht ik dan eindelijk vrijdagavond weer.
En dan te bedenken dat dit concert dit weekend driemaal werd uitgevoerd. De man die in de Doelen achter mij zat op vrijdagavond zou alle drie de uitvoeringen bijwonen evenals het optreden van het RPhO een week later in Amsterdam. Het was een bijzonder concert het was het Herdenkingsconcert waarin de tweede symfonie van Mahler werd gespeeld. Het RPhO was weer fenomenaal, indrukwekkend en adembenemend, Het orkest steeg echt boven zich zelf uit en dat kon ook gezegd worden van de solisten maar zeker ook van het koor. Een hele mooie belevenis dus.

Dat er in Rotterdam in het afgelopen weekend nog iets stond te gebeuren werd al duidelijk toen ik het Centraal Station uitkwam. Voorbereidingen voor zondag waren daar al getroffen want er waren poortjes gemaakt om het station in en uit te gaan. Er was zoveel vertrouwen dat Feyenoord met de wedstrijd tegen Go Ahead de titel zou gaan pakken. Achteraf gezien was het puur toeval dat ik vrijdagavond al in Rotterdam was want bij het boeken van dit concert heb ik best wel getwijfeld of in niet op zondagmiddag zou gaan. Uiteindelijk was het zondag 14 mei dus de dag waarop in 1940 het bombardement plaatsvond. Maar toch bij het boeken werd het vrijdagavond.

Zo kon ik niet alleen met volle teugen van het concert genieten maar ook kijken naar de wedstrijd en voor mezelf een klein feestje bouwen toen Robin en Gio de schaal aan Orkun uitreikte. Wat een ontlading en wat ben ik trots dat het echt feest was zondagavond in het centrum van de stad.
Tja en dan moet je ook wel de huldiging volgen. Eigenlijk was daar geen tijd voor maar voor iedereen helaas ik heb het wel gedaan. Met soms ook wel emoties van vreugde en ook een klein traantje bij de interviews met supporters die met Stichting Ambulance Wens op de Coolsingel aanwezig waren. Mooi ook dat Okrun en Justin bij deze mensen langs gingen voor een praatje, handtekening en een foto.
Oké tijd voor sentimenteel doen is nu weer voorbij en het werk roept weer. Een mooi begin van de week met beelden van de stad waar ik geboren ben en die nog steeds in mijn hart zit. Ik kan er deze week weer tegenaan met in ieder geval een project op de agenda: het fotoboek van de “Mediterranean Rivieras” maken.













