Vanmiddag was ik in het kader van de week van de poëzie aanwezig bij Podium Poëzie bij Abtswoude bloeit. Een van de deelnemers was mijn collega bij Omroep Delft Antoinet. Zij heeft onlangs haar eerste dichtbundel uitgebracht en droeg op dit Podium een paar van haar gedichten voor. Zij was het dan ook die mij voor deze bijeenkomst uitnodigde.
Dus aan het begin van mijn mini “vakantie” ging ik op deze zaterdagmiddag naar Abtswoude de thuishaven van Abtswoude Bloeit en daar werd ik heel aangenaam verrast. Er werden eigen gedichten voorgedragen die je diep in je ziel raakten over de mantelzorg aan ouders. Wow wat een emotie zat daar in. Maar ook de voordracht van Omar over de heimwee naar zijn vaderland Syrië. Hij begeleide zich zelf toen hij over het land zong.
Tot slot nog een jonge vrouw uit Oekraïne die haar liefde voor haar land voordroeg en ook bezong. Op enig moment vroeg mijn politieke collega Cheraldine Osepa die zelf ook een paar gedichten voordroeg waarvan één in Papiamentu wat ik zou gaan doen. Helaas ik kan niet dichten dus zal ook nooit op dit podium worden uitgenodigd. Ik kan alleen maar zingen zei ik met een lach maar zelfs aan dat nummer van Stef Bos of Sanne Hans ga ik me niet wagen.
Twee uur lang mochten we naar deze mooie voorstelling georganiseerd door een Cultuurhuis Delft en DOK, de bibliotheek van Delft, kijken en luisteren. Het was onverwacht een heel mooie middag waarin we mooie en kwetsbare verhalen hoorde. Wat mij betreft mogen dit soort bijeenkomsten meer georganiseerd worden.
Living Blue met Machteld 