Categorie: Blog

Nee ik ga niet opnieuw aan de slag in het bedrijfsleven of bij de overheid. Maar wat is dan het echte werk. Dat ik eigenlijk maar klein want het gaat over mijn cursus. Ja!!! ik het gisteren de eerste opdracht ingestuurd naar het LOI. Vandaag al kreeg ik een zeer goede beoordeling zodat ik des temeer gemotiveerd ben om door te gaan.

Hiermee is dus het eerste deel afgelopen. Ik weet wat een column is en welke soorten er zijn. In de oefenopgave heb ik al moeten motiveren wat voor een soort column ik wil gaan schrijven. Dat is best lastig want daarmee moet globaal aangeven waar je interesses liggen. De, misschien wel voorlopige, conclusie is dat ik zeker geen humoristische of anekdotische columns ga schrijven. Ik vind het lastig om humoristische columns te schrijven want zijn er mensen die mijn humor begrijpen en ook leuk vinden en ook anekdotes uit mijn eigen leven tja….. Het lijkt me dus niet mijn ding.

Wat dan wel zul je je afvragen. Ik wil gaan schrijven over Delft en mijn omgeving. Het gaat dan over gebeurtenissen en ervaringen, lokale politiek, muziek en mijn hobby’s radiomaken en fotograferen worden. Over deze onderwerpen ga ik dan mijn kritische blik leggen.

Zo staat het er nu voor want pas in de volgende twee hoofdstukken worden we meegenomen hoe we een column gaan schrijven. Dus pas daarna kan ik misschien meer specifiek vertellen waarover mijn columns gaan. Hoewel ……. zoals ik het nu bekijk worden het kritische columns over leuke thema’s. Dit voelt voor mij iets vrijer. Wie weet hoe ik er volgende week op terugkijk.

Ja Mark Rutte heeft de verwachte versoepelingen aangekondigd, zodat we nu de voorbereidingen kunnen gaan treffen. Nog een weekje wachten. Ik ben benieuwd want het is Pinksteren en iedereen is nog vrij. Komt er een run op allerlei terrasjes? Marcel heeft al laten weten dat hij een tafeltje gereserveerd heeft. Of ik er naar toe ga? Ik weet het niet. Aan een kant wil ik de drukte niet in maar aan de andere kant wil ik ook wel kijken hoe het is op de eerste dag van het openen van de terrassen.

Maar voor we naar de stad kunnen moet ook ik maatregelen nemen. Gek eigenlijk want toen ik woensdag onverwacht ging shoppen hoefde ik geen mondkapje op in bus en tram en als ik van de week naar de kapper ga hoeft dat ook niet. Maar als ik na 1 juni in het OV stap dan moet dat wel. Goed ik ben voorbereid. De mondkapjes zijn binnen dus ook na 1 juni kan ik naar de stad of het mag? Alleen als het noodzakelijk is, maar wanneer is het voor mij noodzakelijk. Ik heb geen idee, maar ik ga die vraag niet meer beantwoorden. Als ik naar de stad wil dan ga ik alleen niet zo vaak als voorheen en buiten de spits.

Ja na iets meer dan 2 maanden was ik weer in Delft. Even voor de overheid ik ben met het OV gegaan maar dat is omdat ik niet anders kon. Ik had een afspraak in de stad met Brigitte mijn pedicure en ex-buurvrouw.

En dat alleen al was een feestje. Ik wist van te voren dat ik geen klachten mocht hebben en in de behandelruimte een mondkapje moest dragen. Ik had geen klachten en ja dat mondkapje moest dan maar. Het was de eerste keer dat ik zo’n ding voor mijn gezicht had. Maar goed terwijl zij mijn voeten een heerlijke behandeling gaf hebben we heerlijk bij zitten praten. Over van alles, de op handen zijnde verhuizing, de laatste nieuwtjes van de Wijnhaven en wat we gedaan hebben in de tijd dat we echt thuis moesten blijven.

Nu ik dan toch in de stad was besloot ik om nog even verder te kijken in de stad. Er waren best wel wat mensen in de stad maar het was goed te doen dus werd het een echte shopmiddag. Heerlijk bij de winkels kijken waar je die twee maanden niet geweest was en even met het personeel bij praten. Natuurlijk ook nog wat noodzakelijke en leuke dingen kopen. Die broek was echt niet de bedoeling maar hij was zo leuk …….. en ja je moet de lokale ondernemer toch helpen. Eigenlijk lulkoek want ik wil die broek gewoon hebben!!!

O ja de wekelijkse boodschappen moesten ook nog gedaan worden dus niet verder kijken naar schoenen of tassen maar linea recta naar huis en AH. Aan het einde van de middag zat ik voldaan op mijn balkon in een restje zon aan een fruitdrankje na te genieten van een heerlijke middag. Het begin van de na-corona tijd wat die ook voor ons nog verder in petto gaat hebben.

Vanavond was er weer een persconferentie van Mark Rutte. Goh wat heeft deze man een rot klus in deze crisis. Maar goed hij vertelde dat er weer meer versoepelingen aankomen. Alles lijkt onder controle dus ……. horeca mag weer open, theaters en musea ook. Alles wel onder voorwaarde, maar het is weer een stap in de goede richting.

Hoewel wat is de goede richting. Dat zal in de komende tijd moeten gaan blijken. Wordt alles weer normaal of komt er een nieuw normaal? Wat ik heel goed vond waren de complimenten aan de kinderen en jongeren om mee te denken en kritisch te kijken naar de plannen.

Nu alles weer wat soepeler wordt begint het bij mij ook een beetje te kriebelen. Ik wil weer uitzenden op maandagavond en op vrijdagmiddag met Emmy. Een paar weken geleden vertelde Frans me dat Omroep Delft goedkeuring had gekregen van de gemeente om voor de medewerkers eigen plopkappen voor de microfoons en eigen koptelefoons aan te schaffen en ook om andere beschermende maatregelen aan te schaffen. Ik weet niet hoelang het duurt voor je deze spullen besteld en in huis hebt maar het is al weer een poosje geleden en ik heb nog niets gehoord.

Voor de eerste uitzending van Living Blue heb ik al wel wat ideeën. Ik wil starten met de man met wie ik de laatste uitzending had voor de crisis. Want hij heeft absoluut niet stil gezeten in deze periode. Maar eerst nu maar wachten op het groene licht van het bestuur.

Else Kramer had weer een interessante opdracht voor vandaag. Fotografeer een woord. Op zich makkelijker gezegd dan gedaan want het was niet de bedoeling om een boek te pakken en er een woord uit te halen om het te fotograferen. Het was dus weer een opdracht waar je over na moet denken.

Welk woord wil je fotograferen en hoe breng je dat in beeld. Het woord dat ik wilde laten zien vind ik niet mooi (zelfreflectie) maar zeker in het kader van deze opdracht is mijn betekenis wel toepasselijk namelijk “naar binnen kijken”.

In deze coronatijd heb ik de tijd en de rust gevonden om naar binnen te kijken. Na het stoppen met werken en het overlijden van mijn moeder werd ik gewaarschuwd voor het zwarte gat waarin ik terecht zou komen als ik niets meer zou ondernemen. Ik moest en zou dus in nuttige dingen doen en heb mijn agenda er vol mee gezet. Vermeer Centrum Delft, zingen, pianospelen, radiomaken (het waren inmiddels drie programma’s): ik was dus zinvol bezig maar op enig moment besefte ik dat leuke dingen niet meer leuk zijn als het verplichtingen worden.

Voor de coronatijd had ik al het mes gezet in al deze leuke, vrijwillige verplichtingen. Maar nu ik gedwongen word om zoveel mogelijk binnen te blijven, afstand te houden moest ik wel de tijd te nemen om verder naar binnen te kijken en bij mezelf na te gaan wat er in deze tijd nog wel kan. Iets waar ik ook nog een keer heel veel energie uit kan halen.

Door het fotograferen wordt ik gedwongen om goed om me heen te kijken en mooie dingen in de natuur te zien. De bijtjes die heel druk bezig zijn, de grillige wolkenluchten.

Hoewel ik ook wel weer graag met mijn vrienden een wijntje wil drinken op een terras of naar leuke restaurants en eetcafés ga realiseer ik me nu des te meer dat ik niet meer elke week naar de kroeg hoef en daarna te gaan eten. Mijn nieuwe normaal zal ergens tussen deze twee werelden liggen en waar dat precies is?

Ik weet het niet we zullen zien maar ik wil dicht bij mezelf blijven. En zo kan ik het eens zijn met Johan Cruyf dat elk nadeel ook een voordeel heeft.

Zaterdagavond, de uitgaansavond en zeker toen mama (zij overleed in november 2018) nog leefde was het vaste prik. Ergens in Delft gaan eten bij wie dan ook. Le Vieux Jean, Kruydt, Het Crabbetje, de Waag, Plan B, of …….. Na haar overlijden heb ik, niet altijd op zaterdagavond deze traditie voortgezet maar nu in de Corona tijd is dit afgelopen. Alle restaurants en eetcafés zijn gesloten en ik ben nu al 2 maanden niet meer in het centrum van Delft geweest.

Ik heb wel gebruik gemaakt van de bezorgdiners. Zo bestelde ik al wat bij Stromboli, de Italiaan op de Markt, de Kurk, een eetcafé in de Kromstraat en bij Moodz. Alles was heerlijk. Maar vanavond was het anders.

Het driegangen diner van Le Vieux Jean het meest favoriete restaurant waar ik al heel lang kom. Een restaurant waar ik vier en herdenk; verjaardagen, huwelijksverjaardagen, mijn 25-jarig jubileum maar ook het verdriet van het overlijden van mijn zus en schoonzus en met mijn moeder het overlijden van mijn vader. Vanavond heb ik dus mijn diner besteld bij Le Vieux Jean.

Op de foto’s kun je zien wat mijn creaties zijn op aanwijzing van Robert Jan Polman en ik moet zeggen het was weer heerlijk en ik hoop dat ik hun een heel klein beetje heb kunnen helpen.

Tja vandaag was het voor mij de vraag wat ik aan mijn blogs ga doen. Ga ik weer aan de slag met het ontwerp van het platform waarop ik de blogs ga publiceren of ga ik wat schrijven. Ook voor de column heb ik een onderwerp. Nee niet Felix Rottenberg maar ik ga reageren op een interview met Rogier van Boxtel. Ja die van de NS, maar dat is de column die ik als opdracht voor de cursus moet schrijven. Je ziet het waarschijnlijk al het is schrijven geworden. 

Het onderwerp is brandkraan, zo maar een die langs de weg is geplaatst en lekker verweerd. Hoe zo een brandkraan. Ik ga het uitleggen. Kramer’s Eye is een fotografiegroep en Else Kramer geeft al vanaf het begin van de crisis “opdrachten” om voorwerpen, thema’s en gevoelens te fotograferen. Vandaag was de opdracht “kranen”. De eerste gang kan dus naar de badkamer of de keuken gaan om daar de kranen te fotograferen maar dat is te makkelijk. Na een beetje nadenken wilde ik dat ik vanaf mijn flat een foto van de skyline van het centrum van Delft maken. Voor het project “Zicht op Delft” van het Vermeer Centrum waar iedereen werd uitgenodigd om zijn gezicht op Delft in te sturen, heb ik geprobeerd om een foto van die skyline te maken maar jammer genoeg overheerste de kranen op die foto en niet de Nieuwe en Oude Kerk en het stadhuis. Dat zou ik gaan doen tot ik op mijn dagelijkse wandeling deze brandkraan tegenkwam. Linksom of rechtsom het is ook een kraan. Hij vraagt weinig aandacht en is verweerd en hopelijk gaan we hem niet nodig hebben. 

Volgens mij is dat niet het geval, hoewel zoals ik de afgelopen 24 uur bezig geweest ben met het mooier maken van deze blogsite. Proberen, weer wat publiceren, kijken naar het resultaat. Het houdt niet op. Maar voorlopig ga ik hier mee stoppen. Dit is wat het is voor dit moment. Als ik wat meer blogs ga schrijven ga ik ook onderzoeken hoe ik mijn foto’s er ik kan zetten.

Wat ga ik nu doen. Morgen pak ik mijn studieboek er weer bij en ga me weer bezig houden met waar het allemaal om begonnen is. Er ligt nog een opdracht waar ik eerst mijn tanden inzet en dat is een column schrijven over een irritant TV programma. Afgelopen week heb ik me geërgerd aan Felix Rothenberg over de communicatie tussen BSO en scholen. Nu daar ga ik proberen een scherpe column over te schrijven. En daarna komt er weer een stuk theorie waarbij er natuurlijk ook weer schrijfopdrachten zitten.

Het is wellicht geen goede blog als je het leerboek moet volgen. Ja ik ben bezig met de cursus Columns en Blogs schrijven, dus de eerste is er eentje die zo uit de heup geschreven is en die zich niet laat leiden door de regeltjes.

Het is wel even een trucje hoor om de site te maken. Maar ik ben er, tenminste dat denk ik. We zullen in de toekomst wel zien. Voorlopig ga ik maar starten met het publiceren van zowel de columns als blogs onder een kopje blogs. He we gaan het wel zien waar het allemaal toe gaat leiden.