Categorie: Blog

Yeah!!!! Ik mag weer gaan uitzenden. Met ingang van zondag worden er weer programma’s gemaakt vanuit de studio en dat betekent dat ik vanaf a.s. maandag weer mag gaan uitzenden.

Even zo kort en krachtig als het bericht dat we niet meer in de studio mochten vanwege de corona maatregelen kwam er vandaag een mailtje met de mededeling dat er weer live uitzendingen gemaakt mochten worden. Een tweede mail kwam daar kort achteraan met de aangescherpte huishoudelijke regels. De afstand, het desinfecteren, hoe omgaan met microfoons, koptelefoons, telefoon en mengpaneel. Vanaf zondag mogen we dus met twee mensen in de studio, presentator en technicus.

Met name dat laatste betekent voor Living Blue dat ik voorlopig geen gasten live in de studio mag ontvangen, maar met de telefoon moet het gewoon ook lukken. Dus gaan we op zoek naar gasten voor de komende uitzending. Ik denk dat ik in de eerste periode graag met mensen wil praten over hoe zij de lockdown zijn doorgekomen. Wat hebben ze gedaan en wat heeft hun in de afgelopen periode energie gegeven. Ook is het leuk om te weten hoe zij de versoepeling ervaren hebben. We hebben met z’n allen heel wat meegemaakt. Dus morgen maar de eerste uitnodiging voor mijn gast en technicus schrijven en posten. Ik heb weer zin in een leuke uitzending.

Voor Muziek Verleden heb ik nog wel een puntje. We mogen maar met twee personen in de studio dus een dubbelpresentatie gaat dan niet lukken. Kijken of we hier creatieve oplossing voor kunnen vinden. Maar dat moet ik morgen ook maar even afstemmen met mijn co-presentatrice. De muziek samensteller zal blij zijn want hij heeft al weer heel wat muziek klaar liggen.

Kortom!!! Er is werk aan de winkel. Want ook op deze site krijgen de radio uitzendingen een eigen plekje.

IK HEB ER ZIN IN !!!!!

Hebben jullie dat ook wel eens. Je wordt ’s morgens wakker en je zit vol plannen wat je die dag gaat doen. Zo’n ochtend was het voor mij. Ik wilde muziek maken, zingen en pianospelen, het laatste hoofdstuk van de cursus over Columns doorlezen en beginnen met de opdrachten, eindelijk is een keer dat boekenkastje in de woonkamer zetten en o, ja er moeten ook nog boodschappen gedaan worden. Appeltje eitje zou je denken dat gaan we vandaag doen.

Nu met dat boodschappen doen daar beginnen we dan maar mee. Alle voorraden weer aangevuld en eten voor de komende dag in huis. En dan dat kastje maar aanpakken. Dat was heftiger dan vooraf bedankt. Niet zozeer het neerzetten van het kastje maar voornamelijk het in elkaar zetten van het wijnrek dat op de onderste plank moest komen.

Pfff wat een werk zeg om alle elementen door middel van de verbindingsstukjes tot een rek te transformeren. Denk je dat het in elkaar zit gaat er weer een verbinding los. Maar het zit in elkaar en ik heb er op een onverklaarbare manier een blauwe vinger aan over gehouden.

Tja wat gaan we daarna doen. Muziek maken of fotograferen, want er ligt ook nog een opdracht van Anders Kijken met Else. Een doorkijkje fotograferen. Ik kies er voor om de foto opdracht te gaan doen omdat ik dat kan combineren met een leuke wandeling. Twee in een en dus geen keuze. Onderweg maak ik twee foto’s en dus is hier het volgende keuze moment. Ik mag maar één foto aanleveren en ze zijn alle twee best wel goed. Voor Else moest ik een keuze maken maar hier kan ik beide foto’s laten zien.

Door de keuzes van vandaag is er geen tijd om nog wat muziek te maken of het laatste hoofdstuk over columns af te ronden. Na het schrijven van deze blog begin ik maar met het doorlezen van de theorie en schuif ik de rest door naar morgen. Maar ach wat geeft het, ik ben tenslotte een oudere jongere die haar eigen tijd kan indelen.

Ja het is er dan eindelijk van gekomen. Ik heb met een druk op de knop via Facebook laten weten dat de site bestaat. Oeps dat is best even spannend. Komen er reacties en wat zijn dat voor reacties. Ik ben heel benieuwd.

Waarom nu al of pas. Ach het moest er een keer van komen en nu ik bijna op de helft van mijn cursus Schrijven van Columns en Blogs ben denk ik dat de tijd rijp is om met de billen bloot te gaan. Er is nog een hoofdstuk over columns wat ik nog moet doen en daarna zijn de blogs aan de beurt. Nee, ik denk echt nog niet dat ik een volleerd columnist ben, maar oefening baart kunst en met jullie reacties en suggesties zal ik ook blij zijn. Die reacties en suggesties kun je sturen naar livingblue@gmail.com

De bedoeling is dat ik bijna dagelijks mijn belevenissen in de blog publiceer op deze site. In ieder geval eens in de week ga ik ook een column schrijven die ik ook publiceer op Facebook. De columns die ik ga schrijven gaan over actuele onderwerpen, zoals deze eerste column die over de triage in de horeca gaat. Maar ook over andere gebeurtenissen die mijn aandacht trekken. Ik ga het met een kritische blik beschrijven en gebruik daarbij als beeldmateriaal veel eigen foto’s gebruiken. Ik hoop dat jullie er veel plezier aan gaan beleven.

Heb je reacties en/of suggesties dan kun je die mailen naar livingblue@gmail.com

Vanavond zou ik waarschijnlijk net op de Noordzee gekomen zijn na een druk dagje. Inchecken aan boord van de Nieuw Statendam, koffer uitpakken en naar de welkomstborrel. Voordat we wegvaren de verplichte safety briefing en voor ik naar de dining room ga nog eerste een wijntje drinken. De voorbode voor een fijne vakantie ditmaal naar de Noordkaap.

In een van de muziekzalen genieten van Blues, Rock of naar de Pianobar. De wind vandaag is hard maar kom,D dat hebben we wel meer meegemaakt als we door de sluizen bij IJmuiden varen. Ik heb wel meer meegemaakt zoals het afvaren bij Civitavecchia (Rome) samen met mama. Windkracht 10 toen, nu is het een stuk minder en de stabilisatoren zorgen er voor dat je er bijna niets van merkt.

Tja zo zou mijn dag er uit gezien hebben als Corona geen roet in het eten gegooid zou hebben. Nu heb ik alleen nog maar de herinneringen van vorige reizen. Oké ik heb niets te klagen. Ben nog steeds gezond en ik ben afgelopen vrijdag weer met vrienden in de gezelligste kroeg van Delft geweest. Na zo’n 10 weken elkaar weer zien en samen drinken en eten was fantastisch. Het geeft het gevoel dat alles weer een beetje naar normaal gaat maar echt normaal is het nog lang niet.

Dit jaar dus geen vakantie maar thuis op mijn balkon. Ik heb het daar dus gezellig gemaakt met plantjes en een nieuw kleedje (ga ik pas neerleggen als de regen stopt). Leuke dingen doen, wat? ik weet het nog niet maar dat komt wel. Voorlopig hoef ik me nog niet te vervelen want ik heb nog wat te leren voordat ik een volleerd schrijfster ben. Ik ga dus vrolijk verder met mijn cursus, muziek maken en fotograferen, waarvoor vandaag de opdracht was een collage te maken met de letter “V”. Voor mij de letter van Verwennen in de Corona tijd.

Donderdag 4 juni is door minister Slob van Onderwijs uitgeroepen als Nationale Slaagdag. Wat een raar woord en als ik het typ dan zegt de spellingscontrole dat dit geen woord is. Oké vandaag is een speciale dag voor vele scholieren die officieel horen of ze zijn geslaagd. Nee het was niet de spanning of ze wel of niet geslaagd waren want dat wist iedereen al na de schoolexamens toen het centraal schriftelijk werden geschrapt als gevolg van de Corona crisis. Ze kregen vandaag de cijferlijst. Zo ook mijn neefje, hij was geslaagd en vandaag kreeg hij de cijfers. Dus een feestje, een verrassende ballon van zijn tante en twee taarten, een van zijn ouders en zus en de ander van zijn werkgever. Het zit er dus op voor hem en 14 juli krijgt hij zijn diploma. Gefeliciteerd kanjer!

Toch kromme tenen aan het einde van de dag. Dat kwam door een artikel in de Telegraaf. Ik ga er nu nog niet te veel op in want ik vind dit een mooi thema voor mijn volgende column. Waar dat artikel, dat de stoom nog steeds uit mijn oren doet komen, over ging? De titel was “Ouderen ontmoedigd om een terrasje te pakken” en dat was voor mij reden genoeg om verder te lezen. Het ging over de horeca die een oproep doen aan senioren, chronisch zieken en corpulente personen om de horeca te mijden. Zelfs een horeca ondernemer zegt dat er bij deze groepen geen begrip is voor de horeca. Nou ik vraag je, jongeren die na het consumeren van veel alcohol de weg kwijtraken vormen kennelijk geen risico.

Ik roep nu al bij deze de bovengenoemde groepen op om hun stem te laten horen. Ga als je niet ziek bent of je niet ziek voelt naar je favoriete stek in stad of dorp en geniet. Ook ik als senior, hoewel ik nog geen 70 ben, laat me niet kisten. Ik heb gisteren al horeca bezocht in Delft en ik weet dat ik daar meer dan welkom was. Ik laat me niet tegenhouden en willen ze me niet (meer) dan kom ik daar nooit meer terug. En ja, morgenmiddag ben ik ook weer bij Café van Ouds, de twee Kruikjes om samen met vrienden daar de (her)opening van de horeca luister bij te zetten en ik weet dat ik daar meer dan welkom ben. Hopelijk gaat het weer dan ook nog een klein beetje meewerken.

Vandaag was de foto opdracht voor Anders Kijken “veerkracht”. Het vermogen om je weer op te richten als je gevallen bent, te lachen als er iets misgaat en opnieuw te beginnen of door te gaan met leven. Als je dan om je heen kijkt dan vraag je je af wat je naast een veer nog meer kan fotograferen.

Later toen ik voor het eerst weer op de Markt in Delft was realiseerde ik me dat ondernemers en dan met name horeca ondernemers veerkracht vertoonden. De foto die ik toen nam was van de bescheiden bedrijvigheid op het terras van het Lunchcafé Van 9 tot Zeven.

Eindelijk mochten zij op 1 juni ook weer beginnen. Het was weer als van ouds en ook bekenden hadden het terras ook weer gevonden. Naast de horeca kun je bij het lunchcafé ook nog terecht om mondkapjes etc. aan te schaffen en ze zijn vanaf nu zeven dagen per week geopend. Zij zijn niet bij de pakken gaan neerzitten en hebben er het beste van gemaakt. Of het allemaal voldoende is moet blijken maar ze hebben er in ieder geval weer zin in.

Ook veerkracht was er bij Plan B. Ik had gereserveerd maar helaas voor hun was ik op dat moment de enige gast. Maar de Mingu (kleine rijsttafel op een bord) was weer voortreffelijk. Ook zij zijn doorgegaan met een take-away en voor de liefhebbers daar gaan ze ook nog een poosje mee door.

Voldoende veerkracht dus in Delft bij de horeca in het centrum van de stad maar ook bij mijn flat. Daar had het restaurant Klein Seinpost ook een terras en de eigenaar was nu bezig plantenbakken te maken om voor nu zijn terras af te bakenen. Hij hoopt zo dat fietsers niet over zijn terras rijden maar het fietspad nemen. Hij had al veel tegenslag bij de start van zijn bedrijf maar ook hij blijft lachen en doorgaan.

Ik had het al weer een tijdje niet meer gedaan. Nou ja ik ben niet helemaal eerlijk. Ik zing nog steeds elke woensdagavond met All That Jazz van Iris van der Made tenminste we verzamelen ons op Zoom en dan gaan we de oefeningen en liedjes te zingen. We horen elkaar niet want dat gaat niet synchroon maar we hebben de melodie en andere stemmen in Dropbox staan dus je zit alleen mee te zingen. Tja waar zouden we zijn zonder techniek.

Gestimuleerd door Iris maak ik wel eens opnames. Leuk om te doen en het geeft ook energie. En vandaag heb ik Why Worry van Mark Knopfler opgenomen. Een mooi liedje met een mooie tekst voor een speciaal iemand.

Met Mirre, mijn privé zangjuf, heb ik al even geen contact gehad. En hoe het verder moet gaan met een koor of zingen bij Mirre weet ik nog niet. Ga ik volgend jaar door ga met All That Jazz of een ander koor? Ik weet ik nog niet. Ik wacht maar even de onderzoeken af die laten zien of je veilig kunt zingen maar voorlopig ga ik niet naar de VAK om daar te zingen. Mirre mis ik wel maar ook daar ben ik wel een beetje terughoudend want ja je bent dan wel met z’n tweetjes maar de enge aerosolen vliegen wel in het rond.

Ik heb vandaag geen tijd en aandacht besteed aan de cursus. Gisteren wel weer een column geschreven een beetje volgens de richtlijnen. Dus nog geen “echte” column maar die ben ik aan het voorbereiden. Een korte opzet maken van het verhaal, indeling vaststellen met het aantal woorden en voor wie je het gaat schrijven. Misschien ga ik hem wel hier publiceren maar ik denk als het af is dat het onderwerp allang niet meer actueel is. En ik wil echt columns gaan schrijven over actuele gebeurtenissen.

Wat kan ik me soms irriteren aan posts op Facebook uit de heup geschoten zijn. Zo ook weer vandaag. Het is een mooie eerste Pinksterdag met leuke dingen in het vooruitzicht dus moet ik me inhouden en er niet te veel over nadenken.

Vanmorgen stond op Facebook een post die aangaf dat Corona verbroedert maar dat er de laatste tijd twee kampen ontstaan die zelfs vriendschappen verkillen. Vervolgens worden er in het bericht quotes aangehaald van de antigroep. De auteur van deze post zegt dat ze er zelf tussen in bungelt.

Wat ik me afvraag hoe kun je voor of tegen zijn. Toen het virus uitbrak was iedereen in alle staten en deden we wat er van ons gevraagd wordt. Het waren soms heel vervelende maatregelen zoals die in de verpleeghuizen. Maar laten we niet vergeten dat we met deze maatregelen het virus nu beheersbaar hebben gemaakt.

We mogen vanaf morgen weer naar een terras of restaurant. Nee nog niet alles mag en dat is nu het lastige. Al die wetenschappers die ons op de TV vertellen dat sommige maatregelen dubieus zijn. Oké er is niet één maatregel die voor alles geldt. Binnen en buiten, geventileerd of niet. In elke situatie heb je andere risico’s.

Laten we dus ook nu, nu de maatregelen worden versoepeld even ons gezonde verstand gebruiken en onze eigen verantwoordelijkheid pakken. Laten we nadenken welke risico’s er zijn en daar naar handelen en laten we iedereen respecteren die andere afwegingen maakt. We moeten daarbij wel in het oog houden dat het virus beheersbaar moet blijven. Bij risicovol gedrag mag wat mij betreft gehandhaafd worden. Beter dan morgen weer met volle ziekenhuizen en IC’s te zitten.

Voor nu ga ik genieten van die mooie eerste Pinksterdag en dat doe ik op mijn balkonnetje. Fijne Pinksterdagen.

Wat nu Machteld, het is vandaag gewoon vrijdag 29 mei dus nu niet direct een reden voor een feestje. Het is de vrijdag voor het Pinksterweekend en maandag gaan de terrassen weer open maar dat is niet echt een reden voor een feestje.

Het begon vanochtend al meteen toen ik de foto opdracht kreeg van Else. Ze had veel aanmeldingen gekregen voor het vervolg op het project “Binnenkijken” en dat was voor haar een reden om het vieren van een feestje als opdracht mee te geven.

Zoals elke vrijdag koop ik verse bloemen en dit keer waren het rozen. Zoals deze erbij stonden was een feestje voor mij dus heb ik een foto gemaakt en deze opgestuurd. Maar nog niet echt een reden voor een feestje.

Ja dan waren er nog wel een paar leuke dingen die ik vandaag gedaan heb. Niet lachten hoor maar ik heb mijn verjaardagscadeau gekocht voor volgend jaar en ……. een nieuwe laptop. De laptop waarop ik nu zit te schrijven vertoont wat kuren dus hij gaat vervangen worden. Kijken of ik op de nieuwe laptop net zulke stukken kan schrijven.

En dan mijn verjaarscadeau, ja ik heb weer geboekt voor een cruise. Ik vertrek volgend jaar op mijn verjaardag met het nieuwste schip van de Holland America Line, de Rijndam, weer naar Noorwegen. Naast Geiranger ga ik ook nog naar een nieuwe bestemming. Het duurt nog wel even maar toch, ik kan er al wel naar uitkijken.

Dus toch een beetje feestelijke dag. Tot slot heb ik ook nagedacht over mijn eerste column volgens de regeltjes van het leerboek. De eerste stap is waarover wil ik schrijven, welke vorm en voor wie. Dat ga ik dus op papier zetten zodat ik het verder kan uitwerken in een eerste echte, volgens de regeltjes, column.

Ik maak me zorgen en misschien is dat wel onterecht. Na ruim twee maanden in een lockdown te hebben gezeten worden er nu maatregelen versoepeld. Het lijkt wel of we die twee maanden even gestopt zijn met leven en dat we nu weer uit onze slaap ontwaken. Maar we moeten ons wel realiseren dat het virus, de reden waarom deze maatregelen genomen zijn is er nog steeds. En dat is nu net hetgeen waar ik me zorgen over maak. Realiseert iedereen zich dat wel voldoende.

Vanaf 1 juni gaat er best wel wat veranderen ook voor mijzelf. Zo hoorde ik vanochtend dat het project “Binnenkijken” van Else Kramer gaat stoppen. Niet getreurd hoor want ze heeft een geweldige vervolg daarop bedacht zodat ze ook wat geld er mee kan verdienen. Maar binnenkijken is niet meer nodig omdat we nu weer naar buiten kunnen. Ja we mogen naar buiten maar er is nog steeds “als je ziek bent blijf je thuis”, het handen wassen, de 1,5 meter afstand en het vermijden van drukte.

Dat handen wassen en thuisblijven bij ziekte daarvan hoop ik dat iedereen dat ter harte neemt, maar die 1,5 meter is al veel lastiger om maar niet te praten van het vermijden van drukte. Ik verbaas me nog steeds de rijen voor winkels als het Kruitvat en Rituals en bouwmarkten. Ook als je op vrijdag en zaterdag naar de stad gaat veel drukte.

Ik bekijk het dus met scepsis als maandag, eerste pinksterdag, restaurants en terrassen weer opengaan. Komt er een run op de terrassen, is iedereen maandag in de stad te vinden en hoe zit het met het OV, waar je overigens een mondkapje moet dragen.

In ieder geval staat mijn besluit vast. Maandag ga ik niet de stad in, maar voor woensdag heb ik een tafeltje gereserveerd bij Plan B. Toch een beetje spannend.